Κατηγοριοποίηση και εκφοβισμός στα Χανιά του σήμερα

Του  Κων/νος Κνιθάκης
δρ Φιλοσοφίας

από τα Χανιώτικα Νέα

 

Κύριε διευθυντά,
με αφορμή το περιστατικό bullying, το οποίο συνέβη στην πλατεία της Σπλάντζιας και μάλιστα από “οικολόγο” την Κυριακή 17/5/2015, η βία εφαρμόζεται πλέον όχι μόνο από τον “μη δημοκρατικό χώρο”, αλλά και από τον δημοκρατικό!
Σε κάθε τέτοια περίπτωση σύγχρονης βίας το μοτίβο είναι σταθερά επαναλαμβανόμενο. Πολλοί εναντίον ενός. Η δύναμη του όχλου εναντίον του ενός ανυπεράσπιστου. Η μόνιμη αναζήτηση εχθρού και η εκ του ασφαλούς αντιμετώπισή του. Το στοίχημα πλέον είναι να μην βρεθείς μόνος σου απομονωμένος, να μην σκέπτεσαι πολύ, να μην προσπαθείς να βελτιώσεις/αλλάξεις πράγματα. Οι πάντες κατηγοριοποιούνται! Εσύ σε ποιο γκρουπ ανήκεις, σε ποια ομάδα, σε ποιο κόμμα, σε ποια παρέα;
Αν είσαι μόνος σου, αν ξεχωρίζεις, αν είσαι διαφορετικός, είσαι εχθρός. Η επιθετικότητα, το μίσος, η μνησικακία είναι διαχρονικά τα μέσα που εύκολα συσπειρώνουν ανθρώπους. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, το ότι σχεδόν το σύνολο των κινημάτων της εποχής μας δεν αναζητούν λύσεις, απλά ψάχνουν θύματα – φταίχτες!
Το ελληνικό bullying είναι κάτι παραπάνω από μια βίαιη νεανική συμπεριφορά, είναι κυρίαρχο μοντέλο! Το περιρρέον μίσος, η σχετικοποίηση της βίας, η καταπάτηση κάθε κανόνα, η ατιμωρησία, η άρνηση ενηλικίωσης είναι πράγματα που όλοι αντιμετωπίζουμε γύρω μας με μια ελαφρότητα.
Τα τελευταία χρόνια, έγινε ξαφνικά ευκολότερο να σκεπτόμαστε τους άλλους ανθρώπους ως αντικείμενα που δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα μ’ εμάς, που μπορούμε ατιμώρητα να τους πληγώνουμε. Έτσι κάνουμε με όσους δεν είναι ίδιοι ή απλά δεν είμαστε «εμείς», πληκτρολογώντας με κεφαλαία γράμματα στο facebook ή το twitter «ψόφα», στήνοντας με ευκολία κρεμάλες για κάθε λογής προδότες, συκοφαντώντας χωρίς ουσιαστικό λόγο και απειλώντας ή προπηλακίζοντας ανθρώπους ανώνυμα… ή επώνυμα.
Η αίσθηση της ισχύος, η ακατανίκητη επιθυμία για εξουσία, δεν ανέχονται διαφορετικές φωνές. Ό,τι είναι διαφορετικό, ό,τι δεν τους μοιάζει δεν επιτρέπεται καν να υπάρχει. Άλλωστε, ο «άνθρωπος της μάζας» απεχθάνεται να είναι διαφορετικός, να ξεχωρίζει. Γιατί να επιτρέπεται σε κάποιον άλλο; Η ύπαρξη του διαφορετικού θέτει σε αμφισβήτηση τον ίδιον και τη συμπεριφορά του.
Ο φασισμός, δυστυχώς, δεν είναι ένα από τα πολιτικά κινήματα των μέσων του προηγούμενου αιώνα που χάθηκαν στην Ιστορία ηττημένα. Ο φασισμός είναι συμπεριφορά, το μικρόβιο της οποίας υπάρχει μέσα μας και επανέρχεται με διαφορετικές μορφές όταν η κοινωνία χάνει τον προσανατολισμό της!