Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

ΔΩΜΑΤΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ : Ένας μοδάτος τρόπος διασκέδασης



         
               


       

Η διασκέδαση δεν έπαιζε ποτέ τον ρόλο του αισθησιασμού, της απόλαυσης και του ερωτισμού της ανθρώπινης επαφής. Αντίθετα ήταν και είναι μέσο επίδειξης κοινωνικής ανόδου ή ελιτισμού και ένταξης σε ένα τρόπο ζωής που εξασφαλίζει ευκολία επιβίωσης. Ο τρόπος διασκέδασης που θεωρούμε, ότι  ταιριάζει στην πιο μαζική επιλογή επιβίωσης, την ατομοκεντρική, είναι τα δωμάτια απόδρασης.

 Αυτός ο τρόπος διασκέδασης είναι η συνέχεια των  ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Αυτά τα παιχνίδια, πέρα από αυτά που σχετιζόταν με τζόγο που είναι έξω από το ενδιαφέρον μας, ήταν παιχνίδια αντιπαράθεσης ανθρώπου μηχανής που η όξυνση των δεξιοτήτων οδηγούσε  στην νίκη ως ένα βαθμό του ανθρώπου απέναντι στο μηχάνημα. Η χαρά σε αυτό τον τρόπο διασκέδασης, πέρα από το να γεμίζεις χωρίς έγνοια την ώρα σου, είχε να κάνει με την νίκη απέναντι στην μηχανή ή την νίκη απέναντι σε κάποιον άλλο με χαμηλότερες επιδόσεις στον αγώνα ενάντια στην μηχανή. Με την ψηφιακή εποχή, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια  και ο  άνθρωπος απέκτησαν διαδραστική σχέση, δεν είσαι πλέον παίχτης ενάντια στην μηχανή αλλά μετείχες σε ένα σενάριο ταινίας δράσης, έτσι που η συμμετοχή στο παιχνίδι σου δίνει   την ψευδαίσθηση ότι δρας σε κάποια πραγματικά γεγονότα και σε πραγματικές  δυσκολίες μέσα από τις  οποίες  θα μπορούσες να βγεις νικητής. 


      Το δωμάτιο  απόδρασης είναι στην πράξη ένα κινηματογραφικό πλατό, ταινιών δράσης ή ταινιών τρόμου ή ταινιών με σημείο αναφοράς την μαφία. Με αυτόν τον τρόπο παρέες ή μεμονωμένοι  άνθρωποι, με αντίτιμο όσο το εισιτήριο του σινεμά μπαίνουν στο δωμάτιο από το οποίο  πρέπει να δραπετεύσουν, λύνοντας ορισμένους γρίφους ή βρίσκοντας κάποια στοιχεία στα πρότυπα του κυνηγιού του θησαυρού. Μπαίνουν  σε δωμάτια  που είναι είτε το  άνδρο κάποιου βαρόνου  καρτέλ κοκαΐνης στην Κολομβία  είτε στην γιάφκα ισλαμιστών , είτε σε κάποιο κρησφύγετο ονομαστού μαφιόζου  του παρελθόντος ή του μέλλοντος και σε  άλλα δωμάτια-  σενάρια τέτοιας μορφής. Η πιο σημαντική πλευρά είναι ότι  τα διάφορα «σκηνοθετικά» εφέ , δημιουργούν την έντονη  ψευδαίσθηση της ατομικής  συμμετοχής  στην δράση και της  ατομικής ηρωοποίησης  ενάντια σε κάποιο ισχυρότερο, διάσημο και προβεβλημένο αντίπαλο. Η δύναμη και η εξάπλωση αυτή της μορφής διασκέδασης, είναι η τεράστια κατανάλωση αδρεναλίνης, τα  έντονα συναισθήματα και η ρεαλιστικότητα των συναισθημάτων νίκης. Τέτοια είναι η ένταση της δράσης που εκτιμάτε ότι ο μέσος άνθρωπος δεν αντέχει να συμμετέχει σε αυτήν την μορφή διασκέδασης , πάνω από τρείς φορές την εβδομάδα.


Έχουμε προβάλει ,αρκετές φορές, μέσα από το περιοδικό μας, την σημασία των ψευδαισθήσεων και  του παράλογου στην ανθρώπινη ζωή. Το παράλογο δίνει την δυνατότητα, σε όποιον επιλέγει  τον ατομοκεντρικό τρόπο επιβίωσης, της ψευδαίσθησης της επιτυχούς έκβασης , την φυγή από την μετριότητα- όπως θεωρούν- της καθημερινότητας και την φυγή από την αφάνεια μέσω της νίκης  ενάντια σε προβεβλημένος αντιπάλους. Γεγονότα που τα πετυχαίνουν μόνο μέσω της αυταπάτης για την ρεαλιστικότητα  της δράσης, γι αυτό στην έξοδο από το δωμάτιο, έχεις τις ίδιες συναισθηματικές εντυπώσεις σαν να βίωσες πραγματικούς κινδύνους, στους οποίους φυσικά δεν θα μετείχες αν δεν ήξερες πως είναι παιχνίδι. Ο ατομοκεντρικός τρόπος επιβίωσης, παρά την θεωρητική  ρεαλιστικότητα  του ως επιλογή , είναι αρκετά φοβικός  για το άτομο. Θεωρείς ότι η επιβίωση είναι ένας συνεχής αγώνας ανταγωνισμού και φυσικής επιλογής, που ποικίλει ανάμεσα σε περιόδους  επιβολής και υποταγής και σε αυτό τον αγώνα το άτομο  διαθέτει  σαν μοναδικό σύμμαχο τον εαυτό του. Γεγονός που οδηγεί στην αντίληψη ότι μοναδικό κριτήριο αλήθειας είναι η ατομική εμπειρία. Η πιο έξυπνη πρακτική είναι να κρύψεις τις πραγματικές  σου αντιλήψεις μέσω της συμμετοχής σου στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, μια συμμετοχή που καθόλου δεν έχει σαν στόχο την κοινωνική εξέλιξη, αλλά την μετατροπή των προβλημάτων σε κινήματα δηλαδή σε μορφές εξουσίας που λειτουργούν, ως κλειστές  ομάδες . Σε αυτές  έχουμε ανάδειξη μέσω της φυσικής επιλογής, των  κυρίαρχων  ή πιο ικανών  προσωπικοτήτων, οι οποίες για να διατηρήσουν την ηγετική τους θέση στην ομάδα, άρα και την ατομική τους επιβίωση, επιφορτίζονται  την επιβίωση των υπολοίπων. Για να απολεσθεί εντελώς ο φόβος, η μάζα των συμμετεχόντων, συνήθως  αγωνίζεται  να απολέσει  την ανάγκη της απόλαυσης και του ερωτισμού, γιατί η συνοχή τέτοιων ομάδων βασίζεται , στην αρχή ότι η επιβίωση ταυτίζεται  με την ζωή της ομάδας και όχι του ατόμου. Γεγονός που τους κάνει να αποστρέφονται τις δυνατές συγκινήσεις, άρα τα δωμάτια απόδρασης  είναι έξω από τις επιλογές τους,. Η χαρά γι αυτούς  μπορεί να πάρει μορφή διασκέδασης  ανάλογη με αυτήν των προγόνων τους, για να μην έχει αναφορά στην σύγχρονη ζωή.

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ : ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΑΥΞΗΣΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ



     
                          
Δεν είναι πρώτη φορά που ένα κίνημα ή συμμορία  μικροϊδιοκτητών νικάν εταιρίες και στερούν από τους εργάτες την θέση δουλειάς. Μπορούμε να θυμηθούμε την εταιρία των μεταλλείων του Λαυρίου  και πρόσφατα την ΠΕΣΙΝΕ.  Πάντα ο λαϊκισμός ήταν η ιδεολογία τους, στην Χαλκιδική ίσως  είναι η πρώτη φορά στην χώρα μας που αυτά τα κινήματα υιοθετούν εθνικοσοσιαλιστικές  αντιλήψεις .

   Στο κίνημα των Σκουριών Χαλκιδικής συμμετείχαν εκατοντάδες ακτιβιστές , που καθόλου δεν θιγόταν  από την λειτουργία των μεταλλείων.  Θεωρώντας ότι έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν, λόγω ανωτερότητας των ιδεών τους, ποιος μπορεί να δουλέψει και ποιος όχι. Βασικό στοιχείο του κώδικα των αξιών που κατ’ αυτούς τους δίνει το δικαίωμα  να αποφασίζουν για τις ζωές των άλλων, είναι οι βιοκεντρικές αντιλήψεις  περί οικολογίας. Δηλαδή πιστεύουν, όπως και οι Ναζί ιδρυτές  αυτής της μορφής οικολογίας, ότι πρέπει να σώσουμε την φύση γενικά και όχι ότι πρέπει να προστατεύουμε την φύση για να επιβιώσει το είδος μας. Γεγονός και στο βαθμό που διαθέτουμε ένστιχτο αυτοσυντήρησης,  στην πράξη οδηγεί να δίνεις  μόνο στον εαυτό σου και στους δικού σου το ηθικό δικαίωμα της επιβίωσης. Να θυμηθούμε εδώ ότι σύμφωνα με την ιδεολογία της πιο ακραίας μορφής εθνικισμού,  η καθαρότητα ενός λαού προέρχεται από την αγνότητα της σχέσης  με την φύση, «γη και αίμα» κατά το" γη και ελευθερία" είναι ένα από τα βασικά συνθήματα του ναζισμού. Αυτό όμως που τους έδωσε το ηθικό δικαίωμα, να θέλουν να αποκλείσουν  την Ιερισσό από την υπόλοιπη Ελλάδα και με την βία να εμποδίσουν τους μεταλλωρύχους συμπολίτες τους να πάνε στα μεταλλεία, ήταν οι  μέρες των πιο μεγάλων επεισοδίων το 2013 και όλο αυτό το διάστημα να προπηλακίζουν λεχτικά και σωματικά τους μεταλλωρύχους να απειλούν τις γυναίκες και τα παιδία τους,  που εκτός των άλλων είχαν να αντιμετωπίσουν  το bulling των συμμαθητών  τους, σύμφωνα με τις νουθεσίες των κινηματιών  γονέων τους. Σε μια εκδήλωση  το 2015 στα Χανιά περηφανευόταν , οι κινηματίες, επειδή εμπόδιζαν  να  μπαίνουν στα καφενεία και να ψωνίζουν από τα μαγαζιά της Ιερισσού οι μεταλλωρύχοι. Να θυμίσουμε και την τρομοκρατική επίθεση στο εργοτάξιο της εταιρίας που περιέλουσαν εργάτες με βενζίνη και με χρήση όπλων, απείλησαν να τους κάψουν.  Η ιδεολογική βάση και το ληστρικό  «δίκαιο» που εφάρμοσαν, ήταν η πιο ίσως εγωιστική αντίληψη , αυτή της αυτονομίας. Σύμφωνα  με την αυτονομία, ο δίκαιος και ηθικός κόσμος είναι εκείνος που αποτελείται από ένα άθροισμα  κλειστών τοπικών κοινωνιών, παντελώς αποξενωμένων  μεταξύ τους. Αυτή ήταν η αιτία που θεωρούσαν ότι μπορεί να εφαρμόσουν οποιαδήποτε μέθοδο ενάντια στους μεταλλωρύχους γιατί συμμετέχοντας σε μια άλλη διαδικασία για να ζήσουν ,διατάρασσαν  την τοπικότητα της κοινωνίας της Ιερισσού. Ξεχνούν φυσικά ,στον μικρό τους περιχαρακωμένο  χώρο , την τεράστια βοήθεια που προσφέρει η Ελληνική και παγκόσμια κοινωνία στην προσωπική τους επιβίωση. Αλήθεια που πουλάν τα αγροτικά τους προϊόντα, χωρίς να έπρεπε να καλύπτουν  οι ανάγκες διατροφής των εργαζομένων ποια θα ήταν η ποιότητα ζωή τους, που νοικιάζουν τα δωμάτια τους στην περίοδο του τουρισμού, άραγε τα σπίτια τους, τα ρούχα τους , τα αυτοκίνητα τους και ότι τους επιτρέπει να έχουν κάποια ποιότητα ζωής τα κατασκευάζουν μόνοι τους;  Θέλουν να απολαμβάνουν ότι τους προσφέρετε και οι ίδιοι να το παίζουν καπετάνιοι. Να πούμε εδώ,  παρά το λεχτικό μίσος ενάντια  στους καπιταλιστές ο πραγματικός τους εχθρός ήταν πάντα οι μεταλλωρύχοι, μάλιστα σε συζήτηση που ήμουν αυτήκοος μάρτυς  άκουσα το απίστευτο, «τι και αν δεν επιβιώσουν οι μεταλλωρύχοι  αρκεί να επιβιώσουμε εμείς». Οι μεταλλωρύχοι και γενικότερα οι εργαζόμενοι σε μεγάλους εργοδότες , είναι οι εχθροί, γιατί θεωρούν ότι ξεπουλούν τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας. Δηλαδή για αυτούς η κοινωνά πρέπει να έχει την μορφή είτε πολυγαμικής είτε πολυανδρικής οικογένειας, έτσι που ήταν οι κοινωνίες στον αρχαίο κοινοτισμό. Μα αυτόν τον τρόπο θεωρούν ότι θα απαλλαγούν από τον φόβο της επιβίωσης, γιατί την ευθύνη  θα την έχουν αυτοί που θα επιβληθούν είτε ως  ισχυρότεροι  είτε ικανότεροι από την φυσική επιλογή, που αυτό και μόνο αυτό είναι η φύση του ανθρώπου.  Απαξιώνουν την απόλαυση και την χαρά, σε τέτοιο βαθμό ώστε όπως ακριβώς στον αρχαίο κοινοτισμό να μην μετρά η ατομική επιβίωση, αλλά η συλλογική.  Έτσι σε ένα άλλο βασικό επίπεδο, αυτό της ύπαρξης  και της ηθικής  υιοθετούν την ηθική των εθνικοσοσιαλισμού. Που η βάση της είναι το μίσος ενάντια στην ετερότητα σε κάθε επίπεδο ειδικά το ερωτικό, μάλιστα προσπάθησαν με την βία,  όχι ευτυχώς επιτυχώς, να περιορίσουν την ετερότητα μόνο στο πεδίο της αναπαραγωγής.

  Το κίνημα των Σκουριών Χαλκιδικής, με την συμμαχία του κράτους ως συνήθως ήταν νικηφόρο. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι  η εισαγωγής μιας καθαρόαιμης εθνικοσοσιαλιστικής κινηματικής, που δεν μπόρεσε , για λόγους που οφείλονται στην Ελληνική ιδιαιτερότητα, να εισάγει  η Χ.Α . Οι μοναδικοί που έχουν ηθικό δικαίωμα για την ζωή, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, είναι οι μικροϊδιοκτήτες οι μικρομαγαζάτορες και οι υπάλληλοι τους κράτους, οι άλλοι στερούνται αυτό το δικαίωμα είτε ως εκμεταλλευτές είτε πουλημένοι (οι εργάτες) . Πρέπει να σωθεί η φύση όχι για να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος, αλλά  να ζήσει μοναχά ο εαυτούλης τους.  Η  σωστή στάση, για αυτούς είναι να μην αγαπάμε το διαφορετικό, αλλά να  το εκμεταλλευόμαστε για να διατηρήσουμε την θέση στην κοινωνία-οικογένεια, δηλαδή  να υποτασσόμαστε  στον ισχυρό που προκύπτει από την φυσική επιλογή. Η ζωή είναι γι αυτούς ανταγωνισμός και αυτοί πρέπει να είναι οι ισχυρότεροι για να επιβληθούν.  

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

«ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ» Τα κινήματα αλληλεγγύης ως ατομοκεντρική μέθοδος επιβίωσης



                     
                         
             
                        
Τα κινήματα αλληλεγγύης, είναι ίσως ο χώρος που εκδηλώνεται, με πιο σαφή τρόπο, ο ατομοκεντρικός  τρόπος επιβίωσης. Μιλάμε για εκείνους που δίνουν μόνο στον εαυτό τους και στην συλλογικότητα τους, το ηθικό δικαίωμα να ζουν . Που θεωρούν ως μοναδικό κριτήριο αλήθειας την ατομική εμπειρία, απεμπολώντας  κάθε άλλη μορφή γνώσης. Δέχονται   όλα εκείνα που κάνουν να ζει απομονωμένος , δυστυχής  μέσα στις πλάνες , τις προλήψεις και στον ηθικό ξεπεσμό της υλικής και πνευματικής φτώχειας, ο άνθρωπος. Οι απόψεις τους, επηρεάζουν πολλούς ανθρώπους πέρα από τον μικρό ελιτίστικο χώρο τους και είναι αποδεκτοί όσο οι δράσεις τους βοηθούν να φαντασιώνονται πως ζουν έξω από την μετριότητα και την ανωνυμία. Βέβαια μόνο αν χειροτερέψουν τα πράγματα θα αποδειχτεί η αλήθεια των λεγόμενων για όλους, για αυτό ίσως  η εξέλιξη αυτή, μπορεί να είναι η μοναδική ελπίδα.
 Έχουμε αυτή την στιγμή τουλάχιστον δυο εκατομμύρια ανθρώπους εγκλωβισμένους ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Ανθρώπους , που δεν μπορούν να επιστρέψουν στις χώρες τους  γιατί απειλείτε  άμεσα η ζωή τους, μοναδική ελπίδα για αυτούς είναι η εγκατάσταση στην Ε.Ε  . Μπροστά  μας έχουμε  μια μεγάλη μετακίνηση  πληθυσμών, αντίστοιχη  με αυτές του Μεσαίωνα.  Αυτοί οι άνθρωποι, με την ανοχή της Τουρκίας της Ελλάδας  και των κρατών της  Ε.Ε , πέφτουν θύματα δουλεμπόρων , με αποτέλεσμα πάνω από χίλιοι άνθρωποι να πνιγούν στο Αιγαίο μόνο το 2015. Οι παράγοντες που δημιούργησαν το πρόβλημα, κάθε άλλο παρά  την λύση του επιδιώκουν. Από την μια  μεριά η Η.Π.Α και η Ε.Ε, αδιαφορούν  για τα μεγάλα προβλήματα που δημιουργούν, μια και η καταστροφή –ανοικοδόμηση ,είναι ο σύγχρονος τρόπος επιβίωσης του καπιταλισμού. Η πιο επικίνδυνη τοπική δύναμη είναι το ισλαμικό κράτος, που εξυπηρετώντας την  παραδοσιακή «άγνωστη»  δύναμη της περιοχής,  την Σαουδική Αραβία, εισάγουν στην αντιπαράθεση τις πιο ακραίες φασιστικές μεθόδους. Η Τουρκία αξιοποιεί το πρόβλημα για να βελτιώσει εκβιαστικά την σχέση της με την Ε.Ε.  Οι δουλέμποροι χαίρονται γιατί μεγαλώνουν  οι δουλειές  και τα κινήματα επειδή  επιβεβαιώνεται η ανάγκη της δικιάς τους ύπαρξης. Η χώρα μας βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση και αν μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι εγκλωβιστούν μέσα από τα Ελληνικά σύνορα, τότε θα προκληθεί ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα για την επιβίωση  ώστε η οικονομική κρίση θα φαντάζει ασήμαντη. Φυσικά είναι τέτοιο το μέγεθος του προβλήματος που δεν λύνετε, όσο αλληλέγγυος  και να είναι ο λαός μας και όσο  αποτελεσματικοί και να  είναι κρατικοί, διεθνείς  οργανισμοί και κινήματα.

 Τα  κινήματα αλληλεγγύης, πέρα από την μεταφυσική, ιδεαλιστική και ηθικοκεντρική  φιλοσοφία τους, ,συμπληρώνουν την κοσμοαντίληψη τους με την αυτονομία.  Η αυτονομία, θεωρεί ως ηθικό στόχο, να οικοδομήσει ένα κόσμο, άθροισμα τοπικών κοινωνιών στα πρότυπα του αρχαίου κοινοτισμού. Όπου δηλαδή οι κοινωνίες ήταν φυλετικές  και το μοναδικό που είχε σημασία ήταν η επιβίωση κάθε μιας ξεχωριστά, άρα  μέσα από αυτήν την αντίληψη  βρίσκει δικαίωση ο ατομοκεντρικός τρόπος επιβίωσης που περιγράψαμε στην εισαγωγή. Ας επιβιώσω εγώ και  συν εμού και ας πεθάνουν οι υπόλοιποι.. Πέρα από την ανεδαφικότητα των στρατηγικών στόχων, η πρακτική που απορρέει από αυτές τις αντιλήψεις   και μαζική είναι  και καθόλου ανεδαφική. Στον ιδεατό κόσμο, που κατασκεύασε στην εκδήλωση το αναρχοαυτόνομο κίνημα αλληλεγγύης  για τους πρόσφυγες από την Μυτιλήνη που παρουσίασε την δράση του στα Χανιά, τον προηγούμενο Νοέμβρη, δεν υπήρχαν ούτε οι μετανάστες που τα προβλήματα επιβίωσης τους πρέπει να λυθούν, δεν υπήρχε ούτε το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία, ούτε οι δουλέμποροι και το αποτρόπαιο έργο τους, δεν υπήρχαν ούτε οι δημιουργοί του προβλήματος ούτε καν ο τόπος που δραστηριοποιούνται. Υπήρχαν μόνο οι ίδιοι ως υπαρχτά πρόσωπα, όλες οι άλλες συνθήκες και συγκεκριμένοι άνθρωποι υπήρχαν μόνο σε ένα ιδεατό ηθικό πεδίο, για να αποδειχτεί η δικιά τους ανωτερότητα . Γι αυτούς στην ζωή υπήρχε μόνο η δημιουργική απασχόληση που τους προστατεύει από την εσωτερική θλίψη  που νοιώθουν , γιατί  θεωρούν ότι ζουν στην  μετριότητα και αφάνεια. Βέβαια η δημοσιότητα που δίνεται από τα Μ.Μ.Ε στην αλληλεγγύη, τους δίνει μια επιπλέον απόδειξη για την ορθότητα των επιλογών τους. Επίσης παρ’ ότι διαφημίζουν την απέχθεια τους σε σύνορα και φράχτες, θεωρούν   κινηματική τους αδυναμία να μην ενημερώνουν τους πρόσφυγες  για το πόσο κακό κάνουν  που έρχονται στην  Ε.Ε. . Σαν οι πρόσφυγες να μην προέρχονται από χώρες που η ζωή τους ήταν σε άμεσο κίνδυνο. Φυσικά το να βάζεις το ζήτημα λύσης σε τόσο δύσκολα προβλήματα,  δεν φέρει άμεσα αποτελέσματα , άρα άμεση ωφέλεια στην επιβίωση των κινημάτων και των ατόμων που τα αποτελούν.


Ήταν  ενδιαφέρον πως από την συζήτηση βγήκε η αδιαφορία για ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ τους, πέρα από το life styleτης αλληλεγγύης . Ο ομιλητής φορούσε ένα πανάκριβο σύνολο φαλαινοθήρα  του βόρειου Ατλαντικού, για να δείξει την περιπετειώδη διαβίωση του.. Η συζήτηση είχε σημασία για τους περισσότερους  ακροατές, μόνο για να μάθουν το επιτρεπόμενο  ηθικό πλαίσιο και τα χρήματα που ήταν απαραίτητα να επενδύσουν για να συμμετέχουν σε αυτήν την δράση.  Σύμφωνα με τον ομιλητή ένα τέτοιο   «συνολάκι» στοίχιζε μόνο 100 ως 200 ευρώ. Υπήρξαν και ερωτήσεις για φτηνά εισιτήρια και ο ομιλητής  εξήρε την κακία των πλοιοκτητών καπιταλιστών, να δίνουν, μόνο 2 έκαστος,  δωρεάν εισιτήρια.  Όλος ο κόσμος  πρέπει να βοηθά την σπουδαία για την ανθρωπότητα επιβίωση τους.  Να πούμε  τέλος, ότι αλληλεγγύη που  περιορίζετε στην περίθαλψη των προσφύγων  και αυτή  συνδυάζετε με την χαρά για την δημιουργία προσφύγων και κατ’ επέκταση κινημάτων, είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων που θέλει να κρύψει τα πιο ιδιοτελή εγωιστικά κίνητρα των κινηματιών.