Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ



ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ
του Ευτύχη Πιτσικουλάκη


Ζούμε σε μια παράξενη χώρα, χρησιμοποιούμε την λέξη παράδοση σαν συνώνυμο της λέξης συντήρηση, την λέξη αντιιμπεριαλισμός- αντικαπιταλισμός ως  συνώνυμα της λέξης εθνικισμός και αριστερά ως συνώνυμο της λέξης αντίδραση.
Η λέξη παράδοση για όλο τον κόσμο σημαίνει, τον πολιτισμό που παραδίδει μια γενιά στις επόμενες, εδώ σημαίνει την παραμονή του πολιτισμού, επί μια χιλιετία, χωρίς καμία αλλαγή. Η σχέση που έχει η νεοελληνικός πολιτισμός με τον αρχαίο, είναι  μόνο στο επίπεδο της γλώσσας, δεν υπάρχει συνέχεια , γιατί από τον 4ο έως στον 17ο αιώνα,  ο πολιτισμός στον Ελλαδικό χώρο κυριαρχούταν από εντελώς αντίθετες  προς τον Αρχαιοελληνικό πολιτισμό πολιτιστικές επιρροές, Βυζάντιο, Ορθοδοξία, Οθωμανική αυτοκρατορία. Η στρεβλή επαναφορά της συσχέτισης , του νεοελληνικού πολιτισμού με τον αρχαίο, έρχεται από τον Γερμανικό ρομαντισμό και μετέπειτα από  τους Βαυαρούς, που μας έμαθαν  πως κάποτε στον Ελλαδικό χώρο άκμασε ένας πολιτισμός, στην βάση του οποίου στηρίχτηκε  ο διαφωτισμός και οι αστικές επαναστάσεις, αυτό που λέμε δυτικός κόσμος. Η δήθεν παραδοσιακή σχέση με τον Αρχαίο του νεοελληνικού πολιτισμού, χρησιμοποιήθηκε σαν μέρος της Ελληνικότητας που στάθηκε στην βάση της συνοχής του Νεοελληνικού κράτους. Με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιήθηκε  από την δικτατορία  και μετά , η δημοτική μουσική στην οποία συμπεριλαμβάνετε η  μουσική όλων των περιφερειών της χώρας συν η Ποντιακή και η  Μικρασιατική. Σε αυτήν, συνήθως δεν συμπεριλαμβάνετε, η μουσική και ο πολιτισμός των περιφερειών που έχουν έντονη την δυτική επιρροή, όπως τα Επτάνησα και τα Δωδεκάνησα. Φυσικά στην παράδοση μας δεν ανήκει ο πολιτισμός π.χ της Μεγάλης Ελλάδας και με κανένα τρόπο ο πολιτισμός των μη Ελληνόφωνων  Ελλήνων , Πομάκοι, Βλάχοι, Σλαβομακεδόνες  δεν ανήκουν, για Εθνικιστικούς και πολιτικούς λόγους, στον Εθνικό κορμό. Φυσικά δεν σημαίνει ότι τραγουδάμε και χορεύουμε την δημοτική παράδοση όπως συνέβαινε πριν 100 χρόνια , αλλά με τον τρόπο που μας το έμαθε η εξουσία, ξεκινώντας από την Δικτατορία και κυρίως από την δεκαετία του 80. Στην προσπάθεια της δημιουργίας μιας ενότητας που σκοπό έχει να αποδείξει  την συνέχεια  μας και της ενότητας μας ως έθνος. Μια άλλη πλευρά της εθνικής μας συγκρότησης και της συνοχής της εξουσίας,  που χρησιμοποιεί την παράδοση, είναι της ανατολίτικης πολιτισμικής μας συγκρότησης . Πάντα η Ελληνική  εξουσία  που εξασφάλιζε την κοινωνική συνοχή , απεχθανόταν την δημιουργία ενός δίκαιου αστικού καθεστώτος, συγχρόνως φυσικά ζητώντας την οικονομική βοήθεια της δύσης. Ενδιαφέρον στον 21ο αιώνα που αρκετοί μουσικοί προερχόμενοι από τον αριστερό και κινηματικό χώρο , εννοούν την παράδοση ως κανονική επιστροφή στις « ρίζες», προσπαθώντας να επιστρέψει ο  παραδοσιακός   χορός  και  η παραδοσιακή  μουσική σε αρχέγονες μορφές, αντί να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο λαϊκό πολιτισμό.
Για ένα προσεχτικό αναγνώστη της ιστορίας του εργατικού κινήματος, η σχέση της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής αριστεράς, με τον εθνικισμό δεν είναι κάτι αξιοπερίεργο. Η σχέση αυτή, που σε υπερθετικό βαθμό , υπάρχει στην ελληνική αριστερά , οφείλεται και στην επιρροή  του παγκόσμιου εργατικού κινήματος και στην Ελληνική ιδιαιτερότητα. Η κυριαρχία της προοδευτικότητας και της επαναστατικότητας στο εργατικό κίνημα δεν έμελε να μακροημερεύσει και μάλλον υπήρξε μόνο στο επίπεδο της θεωρίας. Η διάψευση , των επαναστατικών προσδοκιών , στον 20ο αιώνα και η δημιουργία στην Σ.Ε ενός καθεστώτος πλήρους αυταρχικότητας  και φεουδαρχικού τύπου καπιταλισμού, οδήγησε τους απολογητές του καθεστώτος στην μοναδική ιδεολογία που μπορούσε  να δικαιολογήσει αυτή την μορφή εξουσίας τον εθνικισμό με ψευδομαρξική φρασεολογία. Το μέρος της αριστεράς που δεν ταυτίστηκε με αυτό το ρεύμα, στην Ευρώπη, με τον κενσιανίσμο έχασε την πολιτική του  επιρροή και σημασία. Όλα τα ρεύματα της αριστεράς, με τον Μάη του 68, στην προσπάθεια τους να μετέχουν στην διανομή της εξουσίας ασπάστηκαν τον λαϊκισμό και τον εθνικισμό. Έτσι  τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα βαφτίστηκαν επαναστατικά και τα νικηφόρα ονομάστηκαν  σοσιαλιστικά. Το αποκορύφωμα είναι η εποχή μας που τα αντιδραστικά κινήματα, αραβική άνοιξη, ισλαμικό κράτος, ονομάζονται επαναστάσεις επειδή εκφράζουν τα συμφέροντα της Σαουδικής Αραβίας  ενάντια στην δυτική εξουσία. Η ολοκλήρωση αυτής της πορείας, ήταν το κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, που τον εθνικισμό, τον μετέτρεψε στην εκδοχή της αυτονομίας και του εθνικοσοσιαλισμού.
Από την άλλη πλευρά έχουμε το Ελληνικό εργατικό κίνημα. Στην χώρα μας ποτέ δεν υπήρξε οργανική σχέση αριστεράς και εργατικού κινήματος  λόγω της καχεξίας και τον δυο. Η αριστερά έγινε υπαρχτή πολιτική δύναμη την περίοδο 1929-1936  όταν γραμματέας του Κ.Κ.Ε ήταν  ο Ζαχαριάδης, άρα είχε οργανική σχέση με την εθνικιστική εκδοχή του «Μαρξισμού». Αυτό όμως που απογείωσε την επιρροή της αριστεράς στην Ελληνική κοινωνία , ήταν η εθνική αντίσταση. Τα ελληνικά κόμματα εξουσίας «παρέδωσαν»  αυτό τον ρόλο στην αριστερά, που δεν αντιστάθηκε για την υπεράσπιση- στον τομέα του επισιτισμού το έκανε- της κοινωνίας από τους κατακτητές, αλλά του Ελληνικού έθνους απέναντι στο Γερμανικό. Γι αυτό τα  μοναδικά αξιόλογα  της Εθνικής αντίστασης, υπήρξαν  ο πολιτισμός, ο επισιτισμός, η κοινωνικοποίηση της γυναίκας και στο αντιστασιακό επίπεδο υπήρξαν οι μεγάλες διαδηλώσεις . Το αντιστασιακό κίνημα και μετά ο Δ.Σ.Ε έφρασαν λόγω συγκυριών αλλά και ιδεολογίας την μικρή και μεσαία ιδιοκτησία  γης , του χωριού. Προσπάθησε να δείξει με κάθε τρόπο, πως η αριστερά είναι ο μοναδικός χώρος που ταυτίζεται πλήρως με αυτά τα στρώματα του λαού. Έβαλε επαναστατικά λόγια στην δημοτική μουσική, ταυτίζοντας στο θυμικό της εργατικής τάξηςκαι της κοινωνίας ,  την επανάσταση με τον βουκολισμό  του χωριού, βοηθώντας αυτό το μοτίβο, να το χρησιμοποιήσουν , με τον δικό τους τρόπο, δικτατορία και Πασοκισμός,  για να επιβάλλουν την κυριαρχία της εξουσίας τους. Όλο αυτό το διάστημα, οι μεμονωμένοι άνθρωποι που θέλησαν να μείνουν στο επίπεδο του Μαρξισμού και  να τον  χρησιμοποιήσουν για την αναβάθμισή της κοινωνίας, βρέθηκαν στο στόχαστρο κομματικών μηχανισμών ακόμα και φίλιων και κρατικής εξουσίας. Να αναφέρουμε μόνο τις περιπτώσεις Μπάτση, Καστροριάδη, Μπουλαντζα, και δεκάδων άλλων ανώνυμων.
Σε συνθήκες κρίσης και αδυναμίας της κοινωνίας και της αριστεράς, να δουν τις δυνατότητες της δημιουργίας, ενός δίκαιου αστικού καθεστώτος, που είναι η μοναδική αναγκαία συνθήκη για την άμεση επιβίωση και την δημιουργία , σε Ελληνικό, Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο μιας δικαιότερης και «ελεύθερης» κοινωνίας. Το πολιτικό κατεστημένο και το αριστερό του κομμάτι εκλαμβάνουν την κρίση σαν σύγκρουση του Ελληνικού «έθνους» κράτους με τα Ευρωπαϊκά και όχι σαν σύγκρουση με το Ελληνικό πολιτικό κατεστημένο. Η αριστερά χρησιμοποιώντας , πολιτισμικά και την παράδοση, έχει γίνει αποδεχτή από τον μέσο Έλληνα  σαν την δύναμη που ταυτίζεται με αυτόν. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα το πληρώσουμε.

Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

Το οικοσύστημα της λίμνης της Αγιάς και η άμεση απειλή καταστροφής του. Του Κώστα Κνιθάκη



Το οικοσύστημα της λίμνης της Αγιάς και η άμεση απειλή καταστροφής του.
Του Κώστα Κνιθάκη

Με τον ερχομό του φθινοπώρου οι πρώτες εποχιακές καταρρακτώδεις βροχές μεταμορφώνουν τα ρυάκια και τους ξεροπόταμους σε γρήγορους χείμαρρους, η τεχνική λίμνη της Αγιάς πλημυρίζει και τα υδρόβια πτηνά αρχίζουν να ξανάρχονται. Πρώτη –πρώτη η  φαλαρίδα η οποία σε ομάδες αρχίζει να εξερευνά τα  παράχθια καλάμια ψάχνοντας για τροφή. Στην εξερεύνηση έχει προηγηθεί η ενδημική  νερόκοτα που ζει και αναπαράγεται στον πλούσιο αυτό βιότοπο.
Το επίπεδο του νερού της λίμνης της Αγιάς διαφέρει σημαντικά από εποχή σε εποχή (αλλά και από μέρα σε μέρα, εξαιτίας του ανοιγοκλει-σίματος του φράγματος προς την απελευθέρωση ποσοτήτων ύδατος) κι επιδρά σημαντικά στης συνθήκες των ζώων που κατοικούν εκεί.
Το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα η στάθμη φτάνει το υψηλότατα σημεία, με αποτέλεσμα να πλημμυρίζουν ακόμα  και περιοχές όπου φύεται ο κάλαμος ο δόναξ. Δημιουργούνται έτσι ιδανικές συνθήκες για τα υδρόβια πτηνά, όπως πάπιες, χήνες και κύκνους. Όλα με εξαίρεση την αγριόπαπια είναι μεταναστευτικά, έρχονται το Φθινόπωρο. Όταν η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη και το κρύο τσουχτερό η χήνα φαμπαλίς και η γκρίζα χήνα βρίσκουν σίγουρο καταφύγιο της λίμνης.
 Οι κύκνοι με το κομψό και θαυμάσιο παρουσιαστικό κινούνται αδέξια στην στεριά αλλά με πολύ άνεση και χάρη στο νερό και στον αέρα. Το σπάνιο στ άγρια πουλιά άψογο λευκό πτέρωμα τους κάνει να αποτελούν το αποκορύφωμα της ομορφιάς  και της καθαριότητας. Βουτώντας τον ελικοειδή λαιμό και το εμπρός μέρος του σώματος των κάτω από το νερό συλλέγουν την τροφή τους, η όποια αποτελείται βασικά από υδρόβια βλάστηση.
Τα φυτά που ευδοκιμούν στην λίμνη, -και ωφελούν τα εκεί διαβιούντα πτηνά- μπορούμε να τα χωρίσουμε σε τρείς κατηγορίες :
Α. Αυτά που φύονται στις όχθες.
Β. Αυτά που επιπλέουν και των οποίων οι ρίζες φθάνουν μέχρι τον πυθμένα και αυτά αλλά μεταφέρονται από το νερό παντού – αφού οι ρίζες τους βυθίζονται μόνο λίγα εκατοστά- όπως το είδος Spirodela polyrrhiza, το οποίο κατά τους χειμερινούς μήνες αναπαύεται ολόκληρο στου πυθμένα.
Γ. Υπάρχουν σχετικά λίγα είδη υδρόβιων φυτών που μπορούν να ζουν εξ ολοκλήρου μέσα στο υγρό στοιχείο
Το Νοέμβριο στους καλαμίωνες της λίμνης  κουρνιάζουν  τα δειλινά  σμήνη ψαρονίνων. Υπάρχει μάλιστα ένα είδος  χελιδονιού το πετροχελίδονο, το οποίο στις ζεστές μέρες του χειμώνα ψάχνει έντομα πάνω από την λίμνη χρησιμοποιώντας ως ορμητήριο το εγκαταλελειμμένο σπιτάκι στην δυτική  όχθη.
Καθώς μπαίνει η Άνοιξη οι χειμερινοί επισκέπτες παραχωρούν την θέση τους στους κουρασμένους μετανάστες που έρχονται από την Αφρική με προορισμό τους τόπους ζευγαρώματος  στην Ευρώπη. Τέτοιοι είναι οι ερωδιοί, η εαρινή χαλκόκοττα, οι ιμαντοπόδες  και η σαρσέλα.
 Πιστεύεται ότι η μετανάστευση των πτηνών χρονολογείται από την εποχή των παγετώνων, τότε που η έντονη αλλαγή του κλίματος είχε προκαλέσει τον θάνατο πολλών πτηνών, μια και το γεικό ένστικτο της μεταναστεύσεως ήταν τότε ανύπαρχτο. Όσα επιβίωσαν κατάφεραν κατά την διάρκεια των περιπλανήσεων τους να φτάσουν σε ποιο φιλόξενα κλίματα, όπου και εγκαταστάθηκαν με τους τοπικούς κατοίκους, πολύ  αργότερα ,όταν το στρώμα του πάγου αποσύρθηκε σιγά-σιγά ξαναγύρισαν στους αρχικούς τόπους διαμονής τους ως τον επόμενο χειμώνα. Άλλα είδη του νότου συνόδευσαν τους μετανάστες και βρήκαν τις συνθήκες στις τεράστιες εκτάσεις του βορρά πιο κατάλληλες για την αναπαραγωγή τους.
Στους εαρινούς μήνες  βλέπει κανείς  δεκάδες λευκές αιγκρέττες, πορυφυρόχρωμες  αρδέες, γκρίζους ερωδιούς, μερικούς ραλοερωδιούς , κοντόσωμους ωυκτιοκόρακες, ισχνούς ιξόβρυχους  και καθυστερημένους στην αναχώρηση βούταυρους  να περιμένουν στα ρηχά ή πάνω σε κορμούς δένδρων πότε θα περάσει κανένας βάτραχος των ελών ή άλλου είδους βατράχων  για να τους ραμφίσουν. Συχνά συλαμβάνουν με το ράμφος τους νεαρές νεροχελώνες της Κασπίας  πουθ αφθονούν στην Αγιά.

Αξίζει κανείς να επισκεφθεί κανείς την τις ηλιόλουστες , ζεστές μεσημεριανές ώρες για να παρατηρήσει τα θωρακισμένα αμφίβια ενώ λίαζονται κατά κοπάδια στις όχθες της λίμνης. Τις πολύ πρωινές και εσπερινές ώρες οι μεγαλόσωμοι ερωδιοί να πιάσουν  κάποιο χέλι. Υπάρχουν πολλά χέλια στην λίμνη. Γεννιούνται στην θάλασσα των Σαργοσών και έρχονται σε πολύ μικρό μέγεθος και ηλικία στην Ευρώπη. Ανεβαίνουν  τα ποτάμια μετά από την μετά από μια περίοδο 6-10 μηνών στις επιστρέφουν στη θάλασσα , με προορισμό την Καραϊβική, όπου γεννήσουν τα αυγά πεθαίνουν. Επίσης στην λίμνη υπάρχουν χιλιάδες μικροσκοπικά κουνουποφάγα  ψάρια. Τα καλοκαίρια η στάθμη των υδάτων κατεβαίνει σημαντικά . τότε οι μόνοι επισκέπτες είναι κοπάδια των γλάρων,κορομοράνων,ποδίκεπες, που έρχονται να δροσιστούν. Στους ποδικέπες τα πόδια είναι τοποθετημένα πολύ πίσω από το σώμα και γι αυτό βαδίζουν αδέξια στην στεριά, κινούνται όμως με μεγάλη ταχύτητα μέσα στο νερό.
Το Σεπτέμβριο από τα αποδημητικά πουλιά από υην Ευρώπη και κατευθύνονται στις θερμές χώρες της Αφρικής, η λίμνη έχει συνήθως ελάχιστο νερό. Εκεί που ήταν τα ρηχ΄α, περπατούν τώρα σιταρίθες, κίτρινες ή άσπρες σουσουράδες. Στον αέρα διαγράφουν το απόγευμα κύκλους οι βυζάστακες  και κάπου ακούγεται η φωνή της ενδημικής  αλκυονίδας. Κοράκια , ιερακομφόρα αναζητούν τροφή στις παράχθιες ζώνες της λίμνης. Ο Οκτώβριος φέρνει τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές, οι κοιλότητες γεμίζουν νερό και τα υδρόβια πουλιά που είχαν διαφύγει από την ζέστη του Καλοκαιριού επιστρέφουν. Η τεχνητή  λίμνη της Αγιάς  είναι από τους σημαντικότατους υδροβιότοπους της χώρας.
Βρίσκεται όμως στο χείλος της καταστροφής για πολλούς λόγους. Η λειτουργία ελαιοτριβείου του συνεταιρισμού Βαρυπέτρου η λίμνη γεμίζει από τα  απόβλητα του, εξαιτίας του χειμάρρου  που βρίσκεται στην βορειανατολική της πλευρά. Ο χείμαρρος αυτός μεταφέρει κάθε λογής σκουπίδια και  απόβλητα χοιροστασίων. Τους Χειμερινούς μήνες η επιφάνεια της λίμνης είναι αισχρά μολυσμένη,
Από την σύνταξη: το κείμενο είναι περίληψη του αρχικού

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

Εκλογές, η ώρα των θεατρίνων.



        Εκλογές, η ώρα των θεατρίνων.


Ο Φθινοπωρινός  θεατρικός, εκλογικός διαγωνισμός, απαιτεί την μέγιστη θεατρικότητα από τους υποψήφιους θιάσους. Κανείς δεν θέλει να νικήσει και κανείς να χάσει. Οι θεατρικές ομάδες  έχουν αυξηθεί, με την προσθήκη του αριστερού θιάσου που φέρει το όνομα του λαού στην κλιτική πτώση (ΛΑ.Ε) του κάνει δηλαδή επίκληση, σε αντίθεση με τον Γ.Καρατζαφέρη που χρησιμοποίησε τον λαό στην ονομαστική.
Φυσικά μιλάμε για τομή στην θεατρική τέχνη, μια και οι θεατές είναι μέρος της παράστασης και απαιτούν από σκηνοθέτες και ηθοποιούς να είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση τους. Δεν είναι μια σύγκρουση ,κομμάτων κοινωνικών τάξεων με σκοπό την κυβερνητική εξουσία και την εφαρμογή κάποιας πολιτικής, αλλά σύγκρουση φυλετικών ομάδων με μόνο στόχο  την αυτοσυντήρηση τους. Κάνεις δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη της εξουσίας  και να εφαρμόσει την πολιτική που είδη έχει ψηφιστεί ούτε φυσικά να χάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί να έχει μελλοντικό πολιτικό ρόλο, όταν ο γίγας λαός  συμβιβαστεί με την σκληρότητα της κατάστασης και αποδεχτεί τις αντίστοιχες πολιτικές. Το μόνο κριτήριο, για τις όποιες  πολιτικές διαφοροποιήσεις ,υπήρξε το δημοψήφισμα. Το 62% ψήφισε όχι κατάφορα ενάντια στην άμεση επιβίωση του, στο όχι συνασπίστηκαν ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Χ.Α και ευκαιριακά μέρος της Ν.Δ γιατί η αυτοσυντήρηση της απαιτούσε την αποπομπή Σαμαρά. Αν εξαιρέσουμε την Ν.Δ η συμμαχία είχε στρατηγικά χαρακτηριστικά:
  1)Φυλετισμό , δηλαδή, θεωρούν ότι το έθνος κράτος Ελλάς θα επιβληθεί σε 27 άλλα έθνη κράτη.
2) Αντικαπιταλισμό, είναι ενάντια σε οτιδήποτε άλλο πλην κράτους δημοσίων υπαλλήλων και μικρή ιδιοκτησία γης.
3) Εναντίωση στην εργασία, εναντιώνονται σε κάθε επένδυση πλούτου για δημιουργία θέσεων εργασίας, υπερασπίζονται δήθεν τα εργασιακά δικαιώματα και εναντιώνονται στο βασικό το δικαίωμα στην δουλειά.
Να υπογραμμίσω τα αυτονόητα, ο μοναδικός σοσιαλισμός που εφαρμόζεται σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού, ιδιαίτερα σε χώρες σαν την Ελλάδα είναι ο εθνικοσοσιαλισμός. Η εργασία  είναι  κοινωνική σχέση μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου η καταστροφή ενός από τα δυο μέρη σημαίνει καταστροφή και του δεύτερου. Για να υπάρχουν υψηλοί μισθοί και βελτίωση εργασιακών δικαιωμάτων, σημαίνει έλλειψη  ανεργίας  και υψηλή παραγωγικότητα της εργασίας.  Για ποια παραγωγικότητα , μιλάμε αφού με 1,5εκτ άνθρωποι, δεν έχουν καν εργασία . Φυσικά οι μισθοί έχουν μειωθεί είδη, τι μισθό παίρνει άραγε ένας εργαζόμενος  με 1500 ευρώ όταν δουλεύει μόνος στην οικογένεια, 400, 500, 700ευρώ; Δεν υπάρχει, πλέον έθνος –κράτος Ελλάς, αλλά η Ελλάς ως μέλος της Ε.Ε, δηλαδή ανήκει , σε  ένα τρόπο ζωής , μέσα στον οποίο ζουν 28 ευρωπαϊκοί  λαοί και στην Ο.Ν.Ε, έχει δηλαδή νόμισμα το ευρώ. Αν θέλουμε να φύγουμε από αυτά, πρέπει, να  φτιάξουμε δικό μας σύστημα παραγωγής και δικό μας νόμισμα και το ενδιάμεσο διάστημα να βρούμε πηγή χρηματοδότησης, που  θα πρέπει να συγκρουστεί γεωπολιτικά με Ε.Ε και Η.Π.Α. Να σημειώσω ότι στην κρίση του 1929 που δεν υπήρχε Ε.Ε οι όροι δανεισμού ήταν επαχθέστεροι(όχι 1% επιτόκιο σαν σήμερα) και η αποσταθεροποίηση οδήγησε στον Δεύτερο Πόλεμο. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν στοχεύουν και δεν μπορούν να κάνουν, το μόνο που θέλουν είναι η αυτοσυντήρηση, δηλαδή να μην εφαρμόσουν μέτρα , πριν  η κοινή γνώμη  δεχτεί την σκληρότητα της κατάστασης. Στην πράξη υπερασπίζονται τα συμφέροντα  του απερχόμενου κλεπτοκρατικού κράτους και οι ¨αριστερότεροι από αυτούς το κάνουν με τον πιο απόλυτο τρόπο.
Το μέτωπο του «ναι» από την άλλη μεριά δεν ήταν ενιαίο, από την μια μεριά μέρος της Ν.Δ, το  ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ και ένα ακηδεμόνευτο 20 με 25% , που το μόνο που δήλωσε είναι  ότι θέλει να ζήσει έστω και με θυσίες. Για το δεύτερο 25% να πούμε μόνο πως ακόμα δεν εκφράζετε πολιτικά και σε αυτό άνηκε  ο πιο ελπιδοφόρος κλάδος της παραγωγής ο τουρισμός.  Στα κόμματα του «ναι» άνηκαν εκείνα που δημιούργησαν το πελατειακό, ληστρικό , αντιπαραγωγικό  κράτος, στο οποίο ήταν ενσωματωμένη η τεράστια πλειοψηφία του λαού και το ΠΟΤΑΜΙ  που θέλει να είναι μεταμοντέρνα τους εκδοχή. Η Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ που εξαναγκάστηκαν από του δανειστές να πάνε ενάντια στο πελατειακό τους σύστημα έτσι απέκτησαν το λαϊκό μίσος Ένα κράτος  με δευτεροβάθμια εκπαίδευση, επί παραδείγματι , με μοναδικό στόχο τον βιοπορισμό των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και πανεπιστήμια για να υπάρχει κατανάλωση σε κάθε πόλη. Έκανε «μεταρρυθμίσεις» προσαρμόζοντας ανάγκες σε ευρωπαϊκά προγράμματα για την άμεση εξυπηρέτηση του πελάτη- υπηκόου. Όταν οι καταστάσεις εξανάγκαζαν για τομές, τότε οι «μεταρρυθμίσεις» ήταν τόσο εκτός τόπου και χρόνου, που υπήρξαν ο παράδεισος κάθε συντεχνιακού αντιμεταρρυθμιστή. Όντας μέλη των συντεχνιών τις  βοηθούσαν, κάθε φορά,  με τις μεταρρυθμίσεις,  να μακροημερεύουν. Μια κοινωνία εύκολο θύμα κάθε εξωτερικής επιβολής  και ευσπλαχνίας. Είναι υπέρ της Ε.Ε γιατί, όπως οι άλλοι, θέλουν να ανήκουν σε μια ομάδα συμφερόντων , χωρίς καμία αίσθηση προοπτικής για τον Ελληνικό και του ευρωπαϊκούς  λαούς, με μοναδική συναίσθηση, αυτή που θέλουν και οι πελάτες-υπήκοοι, του συμφέροντος της αγέλης.
Αναφέρθηκα, ως οφείλω, από την φύση του περιοδικού, στον εσωτερικό παράγοντα  και γιατί μιλάμε για εκλογές αλλά κυρίως όμως γιατί όσο αφορά την Ε.Ε, παρ’ ότι φυσικά κάθε άλλο παρά αγγελική είναι, δεν αποτελεί όμως  την πιο αντιδραστική πλευρά της αναγκαιότητας. Προχωράμε σε εκλογές που το μόνο κίνητρο των εκλογέων είναι να επιλέξουν αυτούς που θα είναι στα πράγματα αδιαφορώντας . πλήρως για το τι θα γίνει. Με κόμματα πολύ πίσω από το να θέλουν και να μπορούν να κάνουν οτιδήποτε. Με μια αριστερά εθνικιστική και λαϊκίστικη, να υπερασπίζεται την πιο αντιδραστική πλευρά του ελληνικού «καπιταλισμού» ενάντια στον κόσμο της εργασίας να υποτάσσεται στην αυτονομία και τον εθνικοσοσιαλισμό. Με αποτελέσματα κατά πάσα πιθανότητα προδιαγεγραμμένα. Τα ερωτήματα τι θα κάνει η ΛΑ.Ε, αν θα μας απαλλάξει από τους κύριους τίποτα, τι θα κάνει το Κ.Κ.Ε ή η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, αν η Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ  διατηρήσουν τις δυνάμεις τους, δεν δείχνουν να έχουν σχέση με το μέλλον μας, πέρα από τους σκληροπυρηνικούς  φιλάθλους.
Θα είναι οι εκλογές, η καταστροφή του πολιτικού κατεστημένου και η δημιουργία πολιτικών εξελίξεων που τουλάχιστον θα αντιλαμβάνονται  την πραγματικότητα;