- Βρυξέλλες και Ραγκούσης
Βρυξέλλες και Ραγκούσης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/07/2011
Εφτά ώρες έστυβαν από κοινού το μυαλό τους ο Σαρκοζί και η Μέρκελ πριν τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες για να συμφωνήσουν σε μια λύση για το πρόβλημα της Ελλάδας, που δεν είναι μόνο πρόβλημα της Ελλάδας. Κάποια στιγμή μάλιστα φώναξαν και τον Τρισέ, για να διαβουλευτούν όλοι μαζί. Προφανώς για να τον πιέσουν να δεχτεί κάποια επιβάρυνση των ιδιωτών - πιστωτών και ταυτόχρονα να κάνουν κι αυτοί λίγο πίσω και να εγγυηθούν ότι αυτή η κάποια επιβάρυνση θα είναι διαχειρίσιμη. Κι έτσι κάπου στη μέση να τα βρουν.
Το τελικό αποτέλεσμα τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι γνωστό, ούτε καν είναι γνωστό αν υπάρχει αποτέλεσμα. Αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, η Ευρώπη ποτέ δεν πεθαίνει. Όσο μικρού αναστήματος και κολλημένοι στον συντηρητισμό κι αν είναι οι ηγέτες της, διατηρούν μια παλιά καλή παράδοση: Διαπραγματεύονται, αγριεύουν, ποντάρουν δήθεν τα ρέστα τους, αλλά τελικώς βρίσκουν κοινό τόπο όταν όλα δείχνουν ότι πάνε για φούντο. Κι έτσι, μας αρέσει δεν μας αρέσει, η Ευρώπη επιβιώνει των κρίσεων και πιθανότατα θα επιβιώσει και αυτής.
Έτσι έχει το πράγμα κύριε Ραγκούση. Η πολιτική, όπως και οι μεγάλες μπίζνες, δεν είναι fast food. Φάτε αυτό που σας σερβίρουμε έτοιμο ή αλλιώς πηγαίνετε αλλού. Το πράγμα ψήνεται με διάλογο, με παζάρι, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, με προσοχή να μην οδηγηθούν τα πράγματα στα άκρα και να μη στριμωχτεί κανένας στη γωνία -κυρίως αυτό, γιατί το στρίμωγμα στη γωνία εγκυμονεί σοβαρούς και απρόβλεπτους κινδύνους. Κι ενώ ο Τρισέ και ο Σαρκοζί δείχνουν να τα βρίσκουν με τη Μέρκελ, εσείς δεν μπορείτε να τα βρείτε με τους ταξιτζήδες. Πράγμα που πιστοποιεί τις σοβαρές ελλείψεις σας τόσο στην ευρωπαϊκή κουλτούρα, όσο και στην κουλτούρα των μπίζνες.
Θα πει βεβαίως κανείς ότι από τις κρίσιμες διαβουλεύσεις λείπει η Ελλάδα. Σωστό αλλά μόνο κατά το ήμισυ. Γιατί αν και λείπει από το μεγάλο παζάρι η επίσημη Ελλάδα, η ανεπίσημη είναι παρούσα. Και οι Αγανακτισμένοι του Συντάγματος, και τα πλήθη απεργών και διαδηλωτών και οι ζόρικοι των διοδίων, είναι παρόντες στις συζητήσεις και στα σχέδια «σωτηρίας». Ακόμα και οι ταξιτζήδες πάνε Βρυξέλλες και αξίζει έπαινος στον είμαι - σκληρός - και - με - λένε - Ραγκούση που τους έστειλε εκεί...
Το τελικό αποτέλεσμα τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι γνωστό, ούτε καν είναι γνωστό αν υπάρχει αποτέλεσμα. Αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, η Ευρώπη ποτέ δεν πεθαίνει. Όσο μικρού αναστήματος και κολλημένοι στον συντηρητισμό κι αν είναι οι ηγέτες της, διατηρούν μια παλιά καλή παράδοση: Διαπραγματεύονται, αγριεύουν, ποντάρουν δήθεν τα ρέστα τους, αλλά τελικώς βρίσκουν κοινό τόπο όταν όλα δείχνουν ότι πάνε για φούντο. Κι έτσι, μας αρέσει δεν μας αρέσει, η Ευρώπη επιβιώνει των κρίσεων και πιθανότατα θα επιβιώσει και αυτής.
Έτσι έχει το πράγμα κύριε Ραγκούση. Η πολιτική, όπως και οι μεγάλες μπίζνες, δεν είναι fast food. Φάτε αυτό που σας σερβίρουμε έτοιμο ή αλλιώς πηγαίνετε αλλού. Το πράγμα ψήνεται με διάλογο, με παζάρι, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, με προσοχή να μην οδηγηθούν τα πράγματα στα άκρα και να μη στριμωχτεί κανένας στη γωνία -κυρίως αυτό, γιατί το στρίμωγμα στη γωνία εγκυμονεί σοβαρούς και απρόβλεπτους κινδύνους. Κι ενώ ο Τρισέ και ο Σαρκοζί δείχνουν να τα βρίσκουν με τη Μέρκελ, εσείς δεν μπορείτε να τα βρείτε με τους ταξιτζήδες. Πράγμα που πιστοποιεί τις σοβαρές ελλείψεις σας τόσο στην ευρωπαϊκή κουλτούρα, όσο και στην κουλτούρα των μπίζνες.
Θα πει βεβαίως κανείς ότι από τις κρίσιμες διαβουλεύσεις λείπει η Ελλάδα. Σωστό αλλά μόνο κατά το ήμισυ. Γιατί αν και λείπει από το μεγάλο παζάρι η επίσημη Ελλάδα, η ανεπίσημη είναι παρούσα. Και οι Αγανακτισμένοι του Συντάγματος, και τα πλήθη απεργών και διαδηλωτών και οι ζόρικοι των διοδίων, είναι παρόντες στις συζητήσεις και στα σχέδια «σωτηρίας». Ακόμα και οι ταξιτζήδες πάνε Βρυξέλλες και αξίζει έπαινος στον είμαι - σκληρός - και - με - λένε - Ραγκούση που τους έστειλε εκεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου