ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ : ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΑΥΞΗΣΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ

     

                          

Δεν είναι πρώτη φορά που ένα κίνημα ή συμμορία  μικροϊδιοκτητών νικάν εταιρίες και στερούν από τους εργάτες την θέση δουλειάς. Μπορούμε να θυμηθούμε την εταιρία των μεταλλείων του Λαυρίου  και πρόσφατα την ΠΕΣΙΝΕ.  Πάντα ο λαϊκισμός ήταν η ιδεολογία τους, στην Χαλκιδική ίσως  είναι η πρώτη φορά στην χώρα μας που αυτά τα κινήματα υιοθετούν εθνικοσοσιαλιστικές  αντιλήψεις .

   Στο κίνημα των Σκουριών Χαλκιδικής συμμετείχαν εκατοντάδες ακτιβιστές , που καθόλου δεν θιγόταν  από την λειτουργία των μεταλλείων.  Θεωρώντας ότι έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν, λόγω ανωτερότητας των ιδεών τους, ποιος μπορεί να δουλέψει και ποιος όχι. Βασικό στοιχείο του κώδικα των αξιών που κατ’ αυτούς τους δίνει το δικαίωμα  να αποφασίζουν για τις ζωές των άλλων, είναι οι βιοκεντρικές αντιλήψεις  περί οικολογίας. Δηλαδή πιστεύουν, όπως και οι Ναζί ιδρυτές  αυτής της μορφής οικολογίας, ότι πρέπει να σώσουμε την φύση γενικά και όχι ότι πρέπει να προστατεύουμε την φύση για να επιβιώσει το είδος μας. Γεγονός και στο βαθμό που διαθέτουμε ένστιχτο αυτοσυντήρησης,  στην πράξη οδηγεί να δίνεις  μόνο στον εαυτό σου και στους δικού σου το ηθικό δικαίωμα της επιβίωσης. Να θυμηθούμε εδώ ότι σύμφωνα με την ιδεολογία της πιο ακραίας μορφής εθνικισμού,  η καθαρότητα ενός λαού προέρχεται από την αγνότητα της σχέσης  με την φύση, «γη και αίμα» κατά το" γη και ελευθερία" είναι ένα από τα βασικά συνθήματα του ναζισμού. Αυτό όμως που τους έδωσε το ηθικό δικαίωμα, να θέλουν να αποκλείσουν  την Ιερισσό από την υπόλοιπη Ελλάδα και με την βία να εμποδίσουν τους μεταλλωρύχους συμπολίτες τους να πάνε στα μεταλλεία, ήταν οι  μέρες των πιο μεγάλων επεισοδίων το 2013 και όλο αυτό το διάστημα να προπηλακίζουν λεχτικά και σωματικά τους μεταλλωρύχους να απειλούν τις γυναίκες και τα παιδία τους,  που εκτός των άλλων είχαν να αντιμετωπίσουν  το bulling των συμμαθητών  τους, σύμφωνα με τις νουθεσίες των κινηματιών  γονέων τους. Σε μια εκδήλωση  το 2015 στα Χανιά περηφανευόταν , οι κινηματίες, επειδή εμπόδιζαν  να  μπαίνουν στα καφενεία και να ψωνίζουν από τα μαγαζιά της Ιερισσού οι μεταλλωρύχοι. Να θυμίσουμε και την τρομοκρατική επίθεση στο εργοτάξιο της εταιρίας που περιέλουσαν εργάτες με βενζίνη και με χρήση όπλων, απείλησαν να τους κάψουν.  Η ιδεολογική βάση και το ληστρικό  «δίκαιο» που εφάρμοσαν, ήταν η πιο ίσως εγωιστική αντίληψη , αυτή της αυτονομίας. Σύμφωνα  με την αυτονομία, ο δίκαιος και ηθικός κόσμος είναι εκείνος που αποτελείται από ένα άθροισμα  κλειστών τοπικών κοινωνιών, παντελώς αποξενωμένων  μεταξύ τους. Αυτή ήταν η αιτία που θεωρούσαν ότι μπορεί να εφαρμόσουν οποιαδήποτε μέθοδο ενάντια στους μεταλλωρύχους γιατί συμμετέχοντας σε μια άλλη διαδικασία για να ζήσουν ,διατάρασσαν  την τοπικότητα της κοινωνίας της Ιερισσού. Ξεχνούν φυσικά ,στον μικρό τους περιχαρακωμένο  χώρο , την τεράστια βοήθεια που προσφέρει η Ελληνική και παγκόσμια κοινωνία στην προσωπική τους επιβίωση. Αλήθεια που πουλάν τα αγροτικά τους προϊόντα, χωρίς να έπρεπε να καλύπτουν  οι ανάγκες διατροφής των εργαζομένων ποια θα ήταν η ποιότητα ζωή τους, που νοικιάζουν τα δωμάτια τους στην περίοδο του τουρισμού, άραγε τα σπίτια τους, τα ρούχα τους , τα αυτοκίνητα τους και ότι τους επιτρέπει να έχουν κάποια ποιότητα ζωής τα κατασκευάζουν μόνοι τους;  Θέλουν να απολαμβάνουν ότι τους προσφέρετε και οι ίδιοι να το παίζουν καπετάνιοι. Να πούμε εδώ,  παρά το λεχτικό μίσος ενάντια  στους καπιταλιστές ο πραγματικός τους εχθρός ήταν πάντα οι μεταλλωρύχοι, μάλιστα σε συζήτηση που ήμουν αυτήκοος μάρτυς  άκουσα το απίστευτο, «τι και αν δεν επιβιώσουν οι μεταλλωρύχοι  αρκεί να επιβιώσουμε εμείς». Οι μεταλλωρύχοι και γενικότερα οι εργαζόμενοι σε μεγάλους εργοδότες , είναι οι εχθροί, γιατί θεωρούν ότι ξεπουλούν τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας. Δηλαδή για αυτούς η κοινωνά πρέπει να έχει την μορφή είτε πολυγαμικής είτε πολυανδρικής οικογένειας, έτσι που ήταν οι κοινωνίες στον αρχαίο κοινοτισμό. Μα αυτόν τον τρόπο θεωρούν ότι θα απαλλαγούν από τον φόβο της επιβίωσης, γιατί την ευθύνη  θα την έχουν αυτοί που θα επιβληθούν είτε ως  ισχυρότεροι  είτε ικανότεροι από την φυσική επιλογή, που αυτό και μόνο αυτό είναι η φύση του ανθρώπου.  Απαξιώνουν την απόλαυση και την χαρά, σε τέτοιο βαθμό ώστε όπως ακριβώς στον αρχαίο κοινοτισμό να μην μετρά η ατομική επιβίωση, αλλά η συλλογική.  Έτσι σε ένα άλλο βασικό επίπεδο, αυτό της ύπαρξης  και της ηθικής  υιοθετούν την ηθική των εθνικοσοσιαλισμού. Που η βάση της είναι το μίσος ενάντια στην ετερότητα σε κάθε επίπεδο ειδικά το ερωτικό, μάλιστα προσπάθησαν με την βία,  όχι ευτυχώς επιτυχώς, να περιορίσουν την ετερότητα μόνο στο πεδίο της αναπαραγωγής.

  Το κίνημα των Σκουριών Χαλκιδικής, με την συμμαχία του κράτους ως συνήθως ήταν νικηφόρο. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι  η εισαγωγής μιας καθαρόαιμης εθνικοσοσιαλιστικής κινηματικής, που δεν μπόρεσε , για λόγους που οφείλονται στην Ελληνική ιδιαιτερότητα, να εισάγει  η Χ.Α . Οι μοναδικοί που έχουν ηθικό δικαίωμα για την ζωή, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, είναι οι μικροϊδιοκτήτες οι μικρομαγαζάτορες και οι υπάλληλοι τους κράτους, οι άλλοι στερούνται αυτό το δικαίωμα είτε ως εκμεταλλευτές είτε πουλημένοι (οι εργάτες) . Πρέπει να σωθεί η φύση όχι για να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος, αλλά  να ζήσει μοναχά ο εαυτούλης τους.  Η  σωστή στάση, για αυτούς είναι να μην αγαπάμε το διαφορετικό, αλλά να  το εκμεταλλευόμαστε για να διατηρήσουμε την θέση στην κοινωνία-οικογένεια, δηλαδή  να υποτασσόμαστε  στον ισχυρό που προκύπτει από την φυσική επιλογή. Η ζωή είναι γι αυτούς ανταγωνισμός και αυτοί πρέπει να είναι οι ισχυρότεροι για να επιβληθούν.