Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

ΟΙ ΕΘΝΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ



ΟΙ ΕΘΝΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ

Τον 20ο αιώνα  η πατρίδα  μας ,είχε την τύχη, να έχει  ένα κοινά αποδεκτό πατέρα  και δυο νεότευκτους εθνάρχες κατά παράταξη. Εμείς οι αριστεροί ήμασταν  ορφανοί πατρός, μέχρι ο  κ. Αλαβάνος , ως νέος  Κρόνος να τον γεννήσει απ’ το κεφάλι του.
 Το πιο καθοριστικό στοιχείο της ιδιοσυστασίας μας  ως λαός, είναι μάλλον η Τουρκοκρατία, όπως έδειξε η ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης στο πρόσφατο  δημοψήφισμα. Το χαρακτηριστικό στοιχείο, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας , που εξασφάλιζε την συνοχή της , ήταν ότι υπήρξε ένα άθροισμα κλειστών κοινωνιών, αποκλειστικά υπευθύνων για την επιβίωση τους, με μοναδικό καθήκον να συνεισφέρουν φόρους στην αυτοκρατορία. Αυτό είναι η κύρια πηγή παρεξηγήσεων στον χώρο ιδεών και της πολιτικής σε περιόδους κρίσεων. Είχαμε ένα εμφύλιο, χωρίς κανένα συγκεκριμένο στόχο , την στιγμή που τα πάντα είχαν κριθεί που κανένα  πολιτικό κόμμα   ούτε περίμενε ούτε επεδίωξε. Δεν έφτανε  στον  στους υπηκόους των νικητών η συνθηκολόγηση των ηττημένων ,έπρεπε να εξαφανίσουν την αντίπαλη φυλετική ομάδα. Δυστυχώς σήμερα οι ηττημένοι που έγιναν νικητές δείχνουν σαν να επιδιώκουν την ρεβάνς. Μετά περάσαμε μια περίοδο, που οι εναπομείναντες  από τους ηττημένους , έζησαν σε μια απομονωμένη γωνία της κοινωνίας. Ο Καραμανλής, θέλησε να μας εναρμονίσει με την γεωγραφική μας θέση και να εμποδίσει να σφαζόμαστε στο διηνεκές, βάζοντας μας στην Ε.Ο.Κ. Ως , οραματιστής, έπρεπε, σε μια κοινωνία που δύσκολα δέχεται  το νέο, να μας δελεάσει,  μας είπε πως μπαίνουμε σε μια οικογένεια, την ευρωπαϊκή. Φυσικά δώσαμε στον εαυτό μας  το ρόλο του παιδιού, που θα είχε περισσότερο χαρτζιλίκι. Δεν θελήσαμε να φτιάξουμε με βάση αυτήν την ευκαιρία μια κοινωνία, που να  μπορεί να ανταπεξέλθει  σε κάθε  δυσκολία, επειδή, αρνούμενοι τον καπιταλισμό, δεν κάναμε τις κοινωνικές μας σχέσεις , σχέσεις μεταξύ ανθρώπων αλλά παρέμειναν σχέση μεταξύ οικογενειών. Τον  μοναδικό ρόλο, που μπορούσαμε, να δώσουμε στους επικεφαλείς της Ελληνικής  οικογένειας, ήταν  να μοιράζουν το χαρτζιλίκι. Δεν αγαπήσαμε τον καπιταλισμό και την Ε.Ε, ούτε το εμπόρευμα και το χρήμα, γιατί επαναστατικοποιούν   την ζωή, γκρεμίζουν τα σύνορα, φέρουν κοντά τους ανθρώπους  και κάνουν την ελευθερία να μην μοιάζει ουτοπία. Φυσικά η στάση μας ίσως να είναι σοφότερη, από αυτούς που θέλουν να φτιάξουν ένα  κόσμο, χωρίς ανταγωνισμό και φυσική επιλογή. Ο καπιταλισμός , βάζοντας στο άνθρωπο ,το δύσκολο καθήκον να θεωρεί ότι η ατομική του επιβίωση σχετίζεται με την επιβίωση των άλλων, έκανε την ζωή του ανθρώπου κόλαση  στα στενά  ιστορικά  του πλαίσια. Αν ζεις  σε κλειστές κοινωνίες (φυλετικές) , τότε διαχρονικά έχεις λύσει  το ζήτημα της επιβίωσης  γιατί  απλά, δεν έχει σημασία, αφού σημασία έχει η οικογένεια και όχι το άτομο.
   Φτάσαμε στην οικονομική κρίση και ανοχύρωτοι ως κοινωνία και με κοινωνικές σχέσεις  στην βάση του πιο ακραίου εγωκεντρισμού, φτάσαμε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.  Καταφύγαμε στην προστασία της Ε.Ε, η οποία έχοντας στο D.N.A  της , τα δικαιώματα του ανθρώπου, που βασικό του είναι το καθήκον της εξουσίας να εξασφαλίζει την ζωή του ατόμου. Μας βοήθησαν, με τον λιγότερο  απάνθρωπο τρόπο. Φυσικά για να παράγουμε πλούτο και να είμαστε καταναλωτές των προϊόντων  τους. Όλο το διάστημα της κρίσης η πολιτική εξουσία, φρόντισε να σώσει την κλειστότητα της κοινωνίας μας. Έτσι το βάρος έπεσε στον ιδιωτικό τομέα, που υπέστη συντριβή   και έτσι  αποδομήθηκε η βασική κοινωνική σχέση του καπιταλισμού η εργασία, με 1,5εκατομμύρια ανέργους. Το διάστημα αυτό η μνημονιακοί , με την βία του διευθυντηρίου της Ε.Ε πήραν μέτρα ενάντια  στα μέλη της αγίας οικογένειας και έχασαν   συντριπτικό  μέρος της δύναμης τους. Το ίδιο διάστημα, το πιο αντιδραστικό κομμάτι του πολιτικού κατεστημένου, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πολέμησαν την μισθωτή εργασία, ενδιαφερόμενοι μόνο για την αγία οικογένεια. Το Γενάρη με την βοήθεια, του πιο αντιδραστικού κομματιού του παλαιοκομματικού συστήματος,   έφτασαν στην εξουσία. Η αγία οικογένεια, άρχισε  να αποκτά πατέρα, τον γνωστό πολιτικό Τιτάνα και η αγία οικογένεια του ανάθεσε την μοίρα της, για να σώσει την οικογένεια και όχι τα μέλη που την αποτελούν.
 Στο δημοψήφισμα γύρω από το «όχι», συνασπίστηκαν,  το πιο σάπιο κομμάτι του πολιτικού κατεστημένου, μαζί με το κομμάτι εκείνο του Ευρωπαϊκού διευθυντηρίου,  που δεν θέλει «μη καπιταλιστικές» χώρες στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Αντιθέτως στο «ναι» συνασπίστηκαν, τα νεώτερα κομμάτια του κατεστημένου που προέκυψαν από την συντριβή των παλαιών κομμάτων και εκείνοι που αποφάσισαν, να δεχτούν της πιο σκληρές θυσίες, όχι για να σωθούν οι ίδιοι, αλλά να ζήσουν μέσω της ανάταξης της κοινωνίας. Πρώτη φορά με το «ναι», την αποχή και το όχι στο όχι της εξουσίας, μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποστασιοποιήθηκε,  από τον φυλετισμό της αγίας οικογένειας. Υπάρχει ελπίς ;;;     

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου