Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΞΗ ΣΥΒΙΒΑΣΜΟΣ ΒΡΙΣΙΑ;



         ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΞΗ ΣΥΒΙΒΑΣΜΟΣ ΒΡΙΣΙΑ;

Η ετυμολογία της λέξης, σημαίνει βάζω τα πράγματα στην θέση τους μαζί με εκείνο  που βρίσκουμε σε κάποια μορφή  σχέσης. Γιατί στις μέρες μας για να μην είσαι «προδότης», πρέπει να  βάζεις  την λέξη έντιμος μπροστά από την λέξη συμβιβασμός; Είναι ατιμία να συμβιβάζεσαι;
Συμβιβασμός , κατά μια έννοια σημαίνει ζωή, από την στιγμή που ζούμε μαζί με άλλους και το αν περνά πάντα το δικό μας, σε κρίσιμες στιγμές  σημαίνει  μη ύπαρξη του άλλου, που φυσικά δεν θα το επιτρέψει ,αν μπορεί. Ο ασυμβίβαστος , λοιπόν, είναι εκείνος πού σε μια σχέση με ένα άλλο δεν θέλει να μπουν τα πράγματα στην θέση τους. Ασυμβίβαστος , λοιπόν, είναι αυτός που θέλει να επιβάλετε , αυτός που δίνει το  δικαίωμα στον εαυτό του της απόλυτης εξουσίας. Φυσικά και  στον συμβιβασμό υπάρχει επιβολή γιατί ο ισχυρότερος σε μια σχέση, όταν τοποθετηθούν τα πράγματα στην θέση τους,  θα έχει τοποθετήσει το εγώ του σε καλύτερη θέση. Ο αδύναμος με τον ασυμβίβαστο, έχει μόνο το δικαίωμα της πλήρους υποταγής και της θυσίας όταν αυτός το «διατάξει». Σε πολιτικό επίπεδο ασυμβίβαστος είναι ο Δικτάτορας, που πολλοί τον αγαπούν, γιατί η παραπάνω σχέση που περιγράψαμε είναι μια εύκολη σχέση. Η ευκολία της σχέσης, έγκειται στο γεγονός της μη ευθύνης του αδύναμου, στην επιβίωση. Αν την σχέση αδύναμου-ασυμβίβαστου την προβάλλουμε σε μαζικό επίπεδο τότε αυτή ομάδα παίρνει χαρακτηριστικά  αγέλης και αντιπαρατίθεται στις άλλες ομάδες με φυλετικό τρόπο, δεν δίνει δηλαδή  στους αντιπάλους καθόλου ζωτικό  χώρο. Με άλλα λόγια αυτές οι ομάδες θέλουν να υπερισχύσουν  στο σύνολο της κοινωνίας. Αυτή  είναι και η κύρια εξήγηση των παράταιρων συμμαχιών (όχι και τόσο) αριστεράς – εθνικιστών- φασιστών   και γι αυτό τον λόγο χρησιμοποιούν πιο βίαια μέσα από τους αντιπάλους τους που είναι στην ουσία εχθροί. Οι άλλοι, αυτή που δέχονται το μέσο του συμβιβασμού στην ζωή, τους θεωρούν εχθρούς μόνο σε κρίσιμες για την ύπαρξη τους στιγμές.
Φυσικά γνωρίζουμε, ότι ασυμβίβαστοι δεν υπάρχουν , ό αδύναμος που μιλά  ενάντια στον συμβιβασμό ψάχνει τον ασυμβίβαστο  δηλαδή  τον ηγέτη ενώ ο ισχυρός  αποδέχεται αυτόν τον ρόλο, συμβιβαζόμενος  με τους πολλούς. Ο εμπορευματικός τρόπος παραγωγής από την φύση του, θέλει ύπαρξη πλήθους ανθρώπων που να απολαμβάνουν κάποια πράγματα τα οποία  φυσικά αγοράζουν  και γι αυτό είναι  απαραίτητο να έχει κάποιας μορφής δικαιώματα, τα περίφημα δικαιώματα του ανθρώπου. Οι ηγέτες του  κόσμου  της Ε.Ε και του παγκόσμιου καπιταλισμού , έχουν ενσωμάτωση  στην φύση  τους τον συμβιβασμό, γιατί στην τοποθέτηση  των πραγμάτων  θα υπάρχει περισσότερο η σφραγίδα τους. Όταν προσερχόμαστε στην αγορά εργασίας  και πλησιάζουμε μια επιχείρηση ζητώντας δουλεία , θα  έρθουμε σε συμφωνία-συβιβασμό με την εργοδοσία, ξέροντας  ευθείς εξαρχής, ότι σε αυτήν θα ανήκει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μας. Η υπεραξία όμως, δηλαδή η εκμετάλλευση, πέρα από την άδικη πλευρά της, είναι συγχρόνως και προϋπόθεση για να συνεχίσει η παραγωγή καιν  να υπάρχει η σχέση, άρα η ύπαρξη  μας  και της εργοδοσίας. Η εκμετάλλευση ,είναι προϋπόθεση για  την συνέχεια της  παραγωγής , επειδή υπάρχει ατομική ιδιοκτησία και τραπεζική πίστη, δηλαδή για να υπάρξει προϊόν η επιχείρηση πρέπει μέσω  των τραπεζών   να αγοράσει πρώτες ύλες, μηχανήματα  και να κάνει εγκαταστάσεις , άρα χρειάζεται  να υπάρχει ένα κεφάλαιο μεγαλύτερο από αυτό που απαιτείτε για τον ευδαιμονισμό της εργοδοσίας. Φυσικά  αυτή η σχέση δεν είναι σχέση μεταξύ αγγέλων, αφού υπάρχει εκμετάλλευση, αλλά  στις περισσότερες των περιπτώσεων η εκμετάλλευση είναι  πέρα από τα ανεκτά πλαίσια της αναγκαιότητας. Απαραίτητη, φυσικά προϋπόθεση, όχι μόνο για την επιβίωση του , είναι ο αδύναμος να ζητά την βελτίωση της θέσης του. Αναξιοπρέπεια δεν είναι, σε αυτήν την σχέση, αυτός καθαυτός ο συμβιβασμός  αλλά να τον θεωρείς καλό και όχι αναγκαίο, να χαριεντίζεσαι με το αφεντικό με σκοπό  να έχεις καλύτερη αντιμετώπιση από τον συνάδερφο σου ή να χαφιεδίζεις τον συνάδερφο για να διατηρήσεις την θέση σου.  
Μετά την απομυθοποίηση της έννοιας που είναι παρούσα σε κάθε μας καυγά και μπορεί να είναι  η δικαιολογία για να σφαχτούμε, να έρθουμε σε αυτό που έχουμε μπροστά μας. Βρισκόμαστε στην πιο τραγική συγκυρία που έχουμε γνωρίσει .Είναι  αναγκαίο και ως άτομα και ως κοινωνία  να πάρουμε θέση, αλλιώς  η λέξη ανθρωπιστική κρίση δεν θα είναι πλέον εμπόρευμα, αλλά η τραγική μας μοίρα. Είμαστε μόνοι μας ενάντια  στους ισχυρούς του κόσμου χωρίς κανένα σύμμαχο και η χρήση των αντιθέσεων τους θα μας βάλει ως ποντίκια ανάμεσα σε σύγκρουση βουβαλιών . Πρέπει να ανακτήσουμε  τον βασικό όρο επιβίωσης, στον κόσμο που ζούμε, την σχέση της εργασίας. Θέση εργασίας σημαίνει επένδυση πλούτου κοινωνικού και ιδιωτικού για να την δημιουργήσει, τον οποίο  δεν έχουμε σε καμία  από τις δύο μορφές.  Αντικειμενικά , στον βαθμό που σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, να υπάρξουμε ως κοινωνία δηλαδή, θα τον βρούμε από τους ισχυρούς. Όλοι ξέρουμε πως η Ε.Ε είναι η μόνη πηγή, όχι μόνο γιατί είναι το πιο φιλικό βουβάλι αλλά κυρίως  γιατί ανήκουμε στις παρυφές της και η καταστροφή μας(μέσα σε αυτήν) είναι ήττα για την ίδια. Το εμπόριο πατριωτισμού, είναι η ακραία μορφή ανθελληνισμού , αφού θα σώσει την πατρίδα(τον ασυμβίβαστο  ηγέτη συμβιβασμένων δούλων) και θα εξοντώσει τους Έλληνες. Η συμφωνία- συμβιβασμός με τους θεσμούς είναι η πολύ δύσκολη  ζωή.  Η επιλογή του θανάτου είναι η πιο ακραία και αμετάκλητη αναξιοπρέπεια.  Μια λύση που δεν είναι μια λύση για να καθόμαστε ήσυχοι στην μακαριότητα της, όπως την περίοδο της ευδαιμονικής σαπίλας  του παρελθόντος, αλλά για να βρίσκουμε συνεχεία τρόπους να την βελτιώνουμε. Η επιλογή του περήφανου  θανάτου είναι η απόλυτη αναξιοπρέπεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου