ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΙΟΡΔΑΝΗ

                        

    ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΙΟΡΔΑΝΗ

Η επίσκεψη σε ένα τόπο δεν μένει ποτέ στο πρώτο επίπεδο της ομορφιάς του τοπίου, των αξιοθέατων, της διασκέδασης και των ανθρώπων αλλά σε ένα πιο βαθύ αισθησιακό επίπεδο μέρος αυτού του αισθησιακού  είναι η γευστική απόλαυση. Αυτή η απόλαυση δεν γίνεται μέρος της γευστικής μας μνήμης αν δεν διαφέρει από γεύσεις που έχουμε ήδη απολαύσει.  Η γευστική μοναδικότητα της μπουγάτσας του Ιορδάνη είναι ένας από τους λόγους που αποτυπώνεται σε αισθησιακό επίπεδο η πόλη μας στην  μνήμη του επισκέπτη.

Αυτό που χαλάει λιγάκι την συνηθισμένη αντίληψη ,που μάλλον προέρχεται από την λογοτεχνία, ότι οι πρόσφυγες επιβιώσαν στον Ελλαδικό χώρο έχοντας σαν τις τέχνες που ασκούσαν στις μακρινές τους πατρίδες. Η μπουγάτσα  είναι λέξη  Τουρκικής προέλευσης, προέρχεται από την λέξη πογάτσα που σημαίνει το λεπτό φύλλο πού  καλύπτει την γέμιση της. Είναι το χειροποίητο και σήμερα φύλλο που παρασκευάζετε με την τεχνική του πετάγματος .  Η μπουγάτσα του Ιορδάνη είναι καθαρά Χανιώτικο έδεσμα και από την σκοπιά της συνταγής αλλά κυρίως από την μοναδικότητα των υλικών  παρασκευής γιατί κύριο υλικό παρασκευής είναι η μυζήθρα που παράγετε μόνο στον νομό Χανίων. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Ιορδάνη της τέταρτης γενιάς παρόμοια  γέμιση μπορεί να συνετίσει στην Παλαιστίνη  λόγω της ύπαρξης και εκεί  μυζήθρας  παρόμοιας του δικού μας νομού. Στα 1924 πριν από 90 περίπου χρόνια, ο πεθερός του Ιορδάνη, φούρναρης στην Κωνσταντινούπολη, αγόρασε από έναν Τουρκοκρητικό την επιχείρηση της μπουγάτσας και από τότε αρχίζει η ιστορία μας. Ο Ιορδάνης στη συνέχεια ανέλαβε και έμεινε και το όνομα. Μετά ο γιος του και ο εγγονός. Δηλαδή σήμερα διατηρεί την επιχείρηση η τέταρτη γενιά. Το μαγαζί αυτό είναι το κατάστημα στην οδό Ποτιέ δίπλα από το ζαχαροπλαστείο «Διεθνές» που έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα. Στην ακμή της  η επιχείρηση ,μέχρι πρόσφατα, διέθετε τρία μαγαζιά και έστελνε μπουγάτσα στο Χανιώτικο εστιατόριο των Αθηνών το «Αλάτσι», η οικονομική κρίση οδήγησε να υπάρχει σήμερα μόνοι το κατάστημα της Αποκορώνου  εκεί στεγάζετε και το εργαστήριο.

Η μπουγάτσα του Ιορδάνη δεν είναι το γαστρονομικό σήμα κατατεθέν της πόλης μας, όχι  μόνο  λόγω της αγνότητας των ντόπιων υλικών που χρησιμοποιεί ή της γευστικής σταθερότητας αλλά γιατί προέρχεται από μια εποχή που σχετικά πρόσφατα, στα μέσα της δεκαετίας ,αποτελεί παρελθόν. Την εποχή δηλαδή που το χρώμα της πόλης το έδινα οι ταβέρνες, τα εστιατόρια, τα bar, και οι pubπου ξεχώριζαν για τον διαφορετικό χαρακτήρα που τον  έδινε η αισθητική αντίληψη των ιδιοκτήτων τους και η πελατεία .Για άλλη μια φορά , μετά τα μέσα της δεκαετίας του 80, αφομοιώσαμε με λάθος τρόπο την εισαγωγή του νέου. Η παράδοση δεν είναι μόνο οι εθνικές επέτειοι και το μέσο εξασφάλισης δανείων αλλά η βάση για την εισαγωγή του νέου. Η μπουγάτσα Ιορδάνη είναι ακμαία επιχείρηση γιατί δεν βιομηχανοποίησε  το προϊόν της, δεν επεκτάθηκε σε άλλα είδη. παρασκευάζει το φύλλο της μπουγάτσας  με τον ίδιο χειροποίητο τρόπο και συνεχίζει να την σερβίρει φρέσκια αμέσως μετά την Παρασκευή. Μια παράδοση, όπως αυτή της συγκριμένης μπουγάτσας,  δεν διατηρείτε  από την ανάγκη τα πάντα να μένουν σταθερά,  αλλά γιατί παραμένει αναλλοίωτα ηδονική και αισθησιακή γαστρονομική απόλαυση. Η βιομηχανοποίηση ακόμα και της τροφής είναι όρος απαραίτητος για την ανθρώπινης επιβίωσης. Η εξίσου σημαντική ανάγκη της απόλαυσης αρχίζει από εκεί που τελειώνει η  μαζική τυποποίηση. Η μπουγάτσα Ιορδάνη είναι  ωραία  κλασσική  και στοιχείο της μαζικής  γαστρονομικής μας μνήμης.

Σαν επίλογο θα  κάνουμε νύξη  σε δύο από τις  χιλιάδες ιστορίες που έχουν να διηγηθούν οι ιδιοκτήτες, οι εργαζόμενοι και θαμώνες και μας ανέφερε ο σημερινός ιδιοκτήτης στην συνέντευξη που μας παραχώρησε ο σημερινός ιδιοκτήτης. Η μια αφορά τον Ωνάση, που κάθε που επισκεπτόταν την πόλη με την θαλαμηγό του ,περνούσε από του Ιορδάνη  για μια μπουγάτσα και τον θυμόταν κυρίως οι εργαζόμενοι λόγω των ηγεμονικών  φιλοδωρημάτων. Η  άλλη που μας την διηγήθηκε με περηφάνια ήταν μια ιστορία που έφτασε έμμεσα στα αυτιά του. Ένας φίλος του πήγε για διακοπές στον Παναμά. Σε ένα νησάκι λοιπόν του Ειρηνικού γνωρίστηκε με ένα ζευγάρι Γάλλων. Όταν τους ρώτησε τι γνωρίζουν από Ελλάδα απάντησαν: CRETA-CHANIA-BOUGATSA IORDANIS.