ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΠΛΥΜΑΚΗ

Γραφείο μεταναστεύσεως και τουρισμού Πλυμάκη

 Ο παρατηρητικός  διαβάτης που περνά από την Κ.Χιωτάκη ημπόρει να δει  μια απίστευτη πινακίδα, που είναι και ο τίτλος του άρθρου. Μια πινακίδα που μας θυμίζει ότι κάποτε ο τουρισμός ήταν μετανάστευση. Για την ιστορία της πινακίδας και του γραφείου μας μίλησε η Σοφία Πλυμάκη, εκπρόσωπος  τις τρίτης γενιάς που διαχειρίζεται το γραφείο.

Ο ιδρυτής της δυναστείας Γιώργος Πλυμάκης, παππούς της Σοφίας, ήταν ο ορισμός του προοδευτικού και δημιουργικού ανθρώπου από εκείνους που διαμορφώνουν προς το θετικό την καθημερινή μας ζωής.. Ο Γιώργος Πλυμάκης σαν γνήσιος πρωτοπόρος, έφτασε την κλίση του στο εμπόριο και στην οικονομία, ιδρύει την πρώτη Εμπορική Ακαδημία στην  Κρήτη με την μορφή Εμπορικού και Λογιστικού Φροντιστηρίου, σε αυτό  φοίτησαν οι πιο σημαντικοί οικονομικοί παράγοντες  του νησιού . Το 1927 εκδίδει  το πρώτο εμπορικό και λογιστικό περιοδικό στην Κρήτη, το «Εμπόριο». Το περιοδικό αυτό βρίσκετε στις βιβλιοθήκες πανεπιστημίων και όχι μόνο , όπως στο πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου. Με  αυτήν του την δραστηριότητα, η τότε τράπεζα Κρήτης του αναθέτει ,το 1935, την   θέση του διευθύνοντα συμβούλου. Μετά ήρθε ο πόλεμος η τράπεζα καταστρέφετε και ο ίδιος χάνει όλη του  την περιουσία.

Μετά τον πόλεμο ιδρύει το 1946 ιδρύει τον Τουριστικό Σύνδεσμο, ένα Τουριστικό Σύλλογο  που πέρα από τον επαγγελματικό του χαρακτήρα  να έχει και κοινωνικό ρόλο και το όνομα αυτού «Κρήτη». Η πρώτη του δραστηριοποίηση ήταν η μετανάστευση και κυρίως προς της Η.Π.Α. Εκατοντάδες τότε συντοπίτες έκαναν χαρτιά και με το πλοίο έφταναν στο  Λόνγκ  Άϊλαντ, που με τα νταμπελάκια τους μπροστά ο καθένας, περνούσε από έλεγχο  για την νομιμότητα των  εγγράφων τους  και τον εξευτελιστικό δημόσιο υγειονομικό έλεγχο.Τα χαρτιά που έπρεπε να συμπληρωθούν ήταν πολλά ,βίζα ,άδεια εργασίας , άδεια παραμονής ,υγειονομικός έλεγχος και πολλά άλλα.  , Το γραφείο Πλυμάκη, σαν μοναδικό στο είδος του εκείνη την εποχή στην Κρήτη, αναλάμβανε εξολοκλήρου αυτήν την διαδικασία. Τα λεφτά τότε ήταν λίγα, έτσι αρκετές φόρες το γραφείο   αναλάμβανε τα έξοδα ακόμα και τα εισιτήρια με την συμφωνία τα χρήματα  να επιστραφούν πίσω όταν θα έπιαναν δουλειά. Έτσι  το γραφείο μεταναστεύσεως διατηρεί ακόμα  επαφές με τον Ελληνισμό της διασποράς , που δεν ξεχνούν την βοήθεια του παππού Πλυμάκη σε αυτήν την δύσκολη φάση της ζωής αυτών των οικογενειών. Όμως ο Πλυμάκης δεν ησύχαζε με αυτήν την μονοπωλιακή για τον ίδιο κατάσταση. Σαν κοσμοπολίτης ήθελε να εισάγει το προϊόν του τουρισμού και στην χώρα μας. Εισάγει πρώτος σαν καινό δαιμόνιο τον όρο «βιομηχανία τουρισμού» και το 1957 διοργανώνει την πρώτη «Τουριστική εβδομάδα  διαφωτίσεως». Η προφητεία αυτή έμελε να επιβεβαιωθεί  στα τέλη της δεκαετίας του 60. Ιδρύει ο Ωνάσης την Ολυμπιακή, ιδρύετε ο Ε.Ο.Τ. Οι πρώτες μορφές τουρισμού ήταν οδικές, ,ατμοπλοϊκές   και μετέπειτα αεροπορικές. Ο τουρισμός έπαιρνε συνήθως  την μορφή διακοπών ,η πιο διαχρονική μορφή τουρισμού είναι ο θρησκευτικός . Το γραφείο του Πλυμάκη διοργάνωνε εκδρομές τέτοιου τύπου ήδη από το 1951. Σε ένα τέτοιο  οδηγό  που διατηρεί ακόμα η Σοφία δείχνει ότι ένα τέτοιο ταξίδι που διαρκούσε 24 μέρες, ακτοπλοϊκώς , και στοίχιζε 4.400.000 δραχμές. Μετέπειτα το πρακτορείο  ακολούθησε την πορεία εξέλιξης της τουριστικής βιομηχανίας που το ίδιο προέβλεψε. Τέλη   δεκαετίας του 1960 ίδρυση των μεγάλων ξενοδοχείων , ο τουρισμός γίνεται  εσωτερικός με την μορφή παραθερισμού, αρχές  δεκαετίας 1980 η τουριστική βιομηχανία απογειώνετε ξεκινώντας με ταξίδια οδικώς στο εξωτερικό κυρίως στην Βουλγαρία για να επεκταθεί ο εξερχόμενος τουρισμός σε όλο τον κόσμο. Σήμερα ο εξερχόμενος τουρισμός   μειώνετε και ελπίζουμε η παλιά  πινακίδα του πρακτορείου,  να μην είναι  προφητική.

Όσο αφορά τον εισερχόμενο τουρισμό, αυτός ξεκινά πολύ νωρίτερα με την μορφή περιήγησης και μάλιστα οι μαρτυρίες τους αποτελούν σημαντική ιστορική πηγή. Τα στοιχεία που έχει διατηρήσει η Σοφία από τον παππού της όσο αφορά και αυτή την μορφή τουρισμού μπορούν να αποτελέσουν  την βασικότερη ιστορική πηγή αν κάποια στιγμή γραφτεί η ιστορία του τουρισμού. Πέρα από τις αρκετές  ενδιαφέρουσες μαρτυρίες  που μας ανέφερε η Σοφία από τον παππού της στην ραδιοφωνική συνέντευξη που της πήραμε, τελειώνοντας να αναφέρουμε επιγραμματικά. Ο εισερχόμενος τουρισμός ξεκινά από το 1900 χωρίς υποδομές  έτσι οι περιηγητές φιλοξενούταν σε σπίτια εκκλησιές μετά τον πόλεμο έχουμε τον «πραγματικό» τουρισμό με την μορφή Camping  τέτοια δε ήταν η έλλειψη υποδομών που ένα από τα αιτήματα αυτού του  τρομερού  παππού προς τις αρχές ήταν να φτιαχτούν τουαλέτες. Την δεκαετία του 50 ο τουρισμός άρχισε σιγά σιγά να μαζικοποιείτε όπως επίσης και οι τουριστικές υποδομές και μπορούμε να πούμε ότι αυτές οι υποδομές ολοκληρώνονται στην δεκαετία του 80 και φτάνουμε στο σήμερα που από τον εισερχόμενο τουρισμό περιμένουμε να φάμε. Φυσικά αξιοποιώντας μόνο ένα μικρό μέρος των δυνατοτήτων της χώρας μας,

Πρέπει να επιδιώκουμε να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερες κρατικές δομές αλλά όπως μας δείχνει το παράδειγμα του Γιώργου Πλυμάκη και  η ατομική δημιουργικότητα είναι εξίσου σημαντική.