Η κρίση αξιών της αριστεράς

Η κρίση αξιών της αριστεράς

Το κίνημα των Σκουριών δείχνει με το πιο γλαφυρό   τρόπο την κρίση της αριστεράς. Η αριστερά από  την  Μαρξική  εποχή και μετά,  διέφερε ουσιαστικά από τον Μακιαβελισμό δηλαδή πάντα τα μέσα δικαίωναν τον σκοπό και όχι το αντίστροφο. Δυστυχώς η ήττα του επαναστατικού ρεύματος από την δεξιά(Τρόσκι)και το κέντρο(Στάλιν)  εισήγαγαν μέσω των αντιλήψεων  του Μπακούνιν τον Μακιαβελισμό και τον Ιησουϊτισμό στο εργατικό κίνημα. Έτσι το κίνημα των Σκουριών απολυτοποιώ ντας  τον σκοπό της μη εξόρυξης, στράφηκε όχι μόνο ενάντια στην εταιρία αλλά και στους μεταλλωρύχους   προκάλεσε έτσι  μεγαλύτερο πρόβλημα από την εξόρυξη, έφερε  σε κατάσταση εμφύλιου τους μεταλλωρύχους με το κίνημα. Προωθεί το κίνημα, των Σκουριών, μια απίστευτα αντιδραστική άποψη,   ταυτίζει τον εργάτη με το αφεντικό του. Αν επικρατήσει αυτή η αντίληψη θα έχουμε τον απόλυτο διχασμό των μεσαίων στρωμάτων με την εργατική τάξη. Δηλαδή η αριστερά προωθεί αυτό που στην δεκαετία του 1920 οδήγησε σ την άνοδο των φασιστικών κινημάτων .Να πούμε εδώ ότι ο σοσιαλισμός είναι ιστορική συνέχεια του καπιταλισμού και όχι άρνηση του. Για την ακρίβεια είναι άρνηση του καπιταλισμού μόνο από την σκοπιά του ζητήματος της εξουσίας , δηλαδή επειδή στην παρακμή του δυτικού κόσμου και του καπιταλισμού τα στρώματα που ασκούν την εξουσία  ακολουθούν μια αντικοινωνική- αντικαπιταλιστική πολιτική που καταστρέφει την βασική κοινωνική  σχέση αυτή η της μισθωτής εργασίας, γι αυτό πρέπει να περάσει στα χέρια των στρωμάτων που μπορούν να δουν την κοινωνία σαν σύνολο  για να καταργήσουν  τις  αρνητικές πλευρές του καπιταλισμού, να αναπτύξουν στο έπακρο τις  δυνατότητες στην   παραγωγή πλούτου και δημοκρατίας ,ώστε να μπορέσουμε να περάσουμε σε ένα κόσμο ελευθερίας , αν μπορέσουμε. Αυτό τον ρόλο συμφώνα με τον Μαρξ μπορεί να τον παίξει η εργατική τάξη όταν και αν γίνει επαναστατική και αυτό όχι από την σκοπιά κάποιας τελεολογίας, αλλά γιατί είναι το μοναδικό στρώμα που από την φύση του έχει συμφέρον να αποκτήσει πλατύτερη άποψη για τα πράγματα. Βέβαια  συνειδητότητα χωρίς  γνώση  δεν γίνεται. Ο αντικαπιταλισμός δεν είναι αντίληψη του κομμουνισμού ούτε του Μαρξ  ούτε του Λένιν  που λένε το αυτονόητο ότι από την καταστροφή μόνο χάος μπορεί να οικοδομηθεί . Ο αντικαπιταλισμός είναι αντίληψη  του «κομμουνισμού» των Μπακούνιν και Στάλιν. Τα δυο  αυτά ρεύματα ιστορικά εξέφρασαν τα στρώματα της εργατικής τάξης που παρερχόταν από την αγροτιά και σαν στόχο είχαν να επιστρέψουν σ την γη τους ή στην αγκάλη των καλών φεουδαρχών. Σήμερα στις Σκουριές δεν έφτασαν όπως στο παρελθόν  να στρέφονται ενάντια στις μηχανές   αλλά και στους ίδιους τους εργάτες. Έτσι εισάγουν στο κίνημα τις αντιλήψεις των φασιστών. Οι αντιλήψεις του κινήματος των Σκουριών δημιουργούν ένα κακό προηγούμενο στην κοινωνία μας.

Να πούμε εδώ ότι απαραίτητη προϋπόθεση για οτιδήποτε είναι η λύση του ζητήματος της απασχόλησης  και αυτό στις υπάρχουσες συνθήκες λύνετε με δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, φυσικά σε μη αποικιοκρατικό πλαίσια και με διασφάλιση της μη καταστροφής φύσης και ανθρώπου. Πέρα από οποιαδήποτε ιδεοληψία εργατικό κίνημα χωρίς εργάτες δεν υφίσταστε. Είναι κακό για την αριστερά να στρέφετε ενάντια σε μηχανές και ανθρώπους για ένα αμφίβολης  ορθότητας  αίτημα που πρέπει αποκλειστικά να στρέφετε ενάντια στην εταιρία. Η χειρότερη εκδήλωση τις αξιακής κρίσης  της αριστεράς είναι να καλεί σε αντισυγκεντρώσεις     με σκοπό να εμποδίσουν  κάποιους να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην δουλεία. Στο αξιακό  σύστημα του εργατικού κινήματος η μοναδική αξία καθ’ εαυτή και ο μοναδικός  στόχος που δικαιώνει τα μέσα, είναι ο άνθρωπος

Αντί επιλόγου, τους  ιστορικούς συμβιβασμούς πάντα τους έκανε το επαναστατικό ρεύμα του εργατικού κινήματος. Καλύτερο παράδειγμα για  την σχέση μέσων και σκοπού είναι, η Σ.Ε στις αρχές στις δεκαετίας  του 1920. Τότε η αριστερή πτέρυγα των μπολσεβίκων(Λένιν,Μπουχάριν) «είπε» αν οικοδομήσουμε άμεσα τον σοσιαλισμό πρέπει να περάσουμε σε βίαια εκβιομηχάνιση που θα είναι το μαρτυρολόγιο της εργατικής τάξης και θα ανεβάσει στην εξουσία τους μηχανισμούς βίας που  δημιουργήθηκαν στον εμφύλιο πόλεμο και έχουν αρχίσει να αυτονομούνται. Γι αυτό πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να προχωρήσουμε σε μια ήπια   οικοδόμηση του καπιταλισμού. Δυστυχώς το κέντρο και η δεξιά που είχαν την πρόσβαση σε αυτούς τους μηχανισμούς  πήραν την εξουσία  με αποτέλεσμα να εξοντωθούν εκατομμύρια εργάτες και οικοδομηθεί ένας  «καπιταλισμός» φεουδαρχικού τύπου.